Review: Super Mario Galaxy 1 + 2 hebben de tand des tijds uitstekend doorstaan
In dit artikel:
Nintendo viert Mario’s veertigste verjaardag met een remaster van Super Mario Galaxy en Galaxy 2 voor de Nintendo Switch (ook speelbaar op Switch 2). De twee titels, oorspronkelijk voor de Wii uitgebracht in 2007 en beschouwd als sleutels in de 3D-Mario-reeks na Super Mario 64 en Sunshine, zijn grotendeels ongewijzigd qua gameplay maar technisch opgepoetst.
De originele Galaxy-games vielen destijds op door hun ruimteconcept: levels bestaan uit tal van kleine planeten met elk een eigen zwaartekrachtveld, waardoor Mario vrij rondloopt en automatisch naar een ander object zweeft wanneer hij het zwaartekrachtveld verlaat. Dat concept zorgde voor vernieuwende sprongen in oriëntatie en platforming — van omgekeerde zwaartekracht tot niveaus waarin je horizontaal tegen muren “loopt” of met een boor door planeten heen graaft (vooral in Galaxy 2). Nintendo combineerde die mechanieken met een grotendeels automatische camera die de speler doorgaans goed ondersteunt, wat de vaak bizarre ruimtelijke layouts verrassend leesbaar maakte.
Een ander kernpunt is de slimme integratie van power-ups in het levelontwerp. Galaxy 1 introduceerde o.a. de Bee Mushroom, Boo Mushroom en Spring Mushroom; Galaxy 2 voegde zaken toe als de Cloud Flower, Rock Mushroom en de inzet van Yoshi. Die vaardigheden vormen geen los menu-item maar sturen veelal het fundament van een level: sommige omgevingen vragen creatief platformwerk, andere draaien om precisie of het oplossen van ruimtelijke puzzels. Niet alle power-ups krijgen evenveel nadruk, maar de variatie zorgt dat elk level anders aanvoelt.
Qua structuur verschillen de twee games: Galaxy 1 laat meer vrijheid en heeft een wat luimer tempo met nadruk op sfeer en verkenning, terwijl Galaxy 2 compacter en strakker is opgezet en vaker met uitdagende, doelgerichte mechanics komt. Dat maakt Galaxy 2 doorgaans pittiger en meer gefocust op vaardigheid.
De overstap naar Switch is vooral visueel merkbaar: beide games draaien op native 4K op tv en hebben hogere resolutie-textures, waardoor ze fris ogen ondanks hun leeftijd. De orkestrale soundtrack draagt nog altijd sterk bij aan de ruimtelijke sfeer. Besturing en camerawerk zijn echter grotendeels onveranderd; het touchscreen is toegevoegd voor aanwijzen en menu’s, maar motion-controls op Joy-Con of handheld voelen minder natuurlijk aan dan op de originele Wii Remote. Wie gewend is aan de volledige cameravrijheid van modernere Mario-games (zoals Odyssey) zal soms even moeten schakelen.
Nintendo verkoopt de remasters voor een flink bedrag: ongeveer €40 per stuk of €70 voor de bundel. Dat past in het patroon van Nintendo om klassiekers hoog te prijzen — vergelijkingen met Disney worden gemaakt omdat Nintendo zijn iconische franchises weinig afgeprijsd aanbiedt. Voor liefhebbers en nieuwkomers biedt de uitgave echter een kans om twee tijdloze en inventieve platformers opnieuw te beleven, met hedendaagse beeldkwaliteit maar met behoud van de speelse, soms ietwat ouderwetse bediening uit 2007.