Recensie Nationaal Ballet: oogstrelende wervelingen in dansprogramma dat het mannenlichaam viert

In dit artikel:

Het Nationale Ballet trapt het laatste seizoen onder artistiek directeur Ted Brandsen af met een programma dat inspeelt op Pride-maand en thema’s als emancipatie en identiteit. Donderdag beleefde Juanjo Arqués’ wereldpremière IN FLUX zijn debuut, een choreografie die de fluïde aard van gender onderzoekt. Het imposante decor van lange stoffen lamellen (Tatyana van Walsum) en de bombastische nieuwe compositie van Thomas van Dun domineren aanvankelijk, maar gaandeweg ontvouwt zich een dansbeeld waarin beweeglijkheid en contrasten – sierlijke, vloeiende armbewegingen naast robuuste, masculiene houdingen – elkaar afwisselen.

Het programmablok bevat ook Toer van Schaiks 7th Symphony, een energiek, zeer visueel stuk met twintig dansers dat de mannelijkheid viert in lange rijen en explosieve sprongen; Young Gyu Choi valt daarin op en danst opnieuw met veel plezier. Op de premièreavond werd bovendien de Alexandra Radiusprijs 2025 uitgereikt aan eerste soliste Anna Ol.

Tussen deze nieuwe en recente werken klinkt Rudi van Dantzigs Monument voor een gestorven jongen nog steeds als een mijlpaal: het verhalende ballet uit 1965 over een jonge man die worstelt met zijn homoseksualiteit blijft belangrijk erfgoed, ondanks het langzamere tempo en de typische enscenering uit die tijd. De keuze voor dit repertoire onderstreept de intentionele link met emancipatie en identity-politiek, en voelt actuele relevant vanwege de groeiende spanningen rond acceptatie van lhbti+ personen.