Raisa Blommestijn vernielt wegkijkers na moord op Lisa: 'Grenzen dicht is de ENIGE oplossing!'

woensdag, 26 november 2025 (04:37) - Dagelijkse Standaard

In dit artikel:

Raisa Blommestijn, juriste en opiniemaker, bekritiseerde gisteren in een uitzending van Ongehoord Nieuws fel de politieke en media‑elite naar aanleiding van de rechtszaak tegen de dader van de moord op de 17‑jarige Lisa. Volgens haar maskeren NPO en de traditionele media de afkomst van daders door de zaak in te passen in bredere narratieven zoals ‘femicide’ en door algemeen te spreken over ‘mannen’ als veroorzakers van geweld. Dat, zo stelt Blommestijn, leidt tot het wegzetten van Nederlandse mannen terwijl het echte probleem onbenoemd blijft: massale immigratie en falend migratiebeleid.

Ze noemde de situatie een migratieprobleem: grenzen zijn volgens haar te los geopend en gevaarlijke personen zouden zo in de samenleving terechtkomen. Blommestijn wees direct naar bestuurders in Den Haag — van VVD tot GroenLinks en PvdA — en beschuldigde hen van verantwoordelijkheid voor het binnenlaten en onvoldoende aanpakken van migratiegerelateerde risico’s. In haar betoog schetste ze een beeld van overvolle asielcentra en jonge mannelijke migranten in de maatschappij waarnaar zij criminaliteit en seksueel geweld toeschrijft. Kritiek op deze koers wordt volgens haar weggezet als extreemrechts of racistisch, terwijl dat volgens haar juist een manier is voor politici om verantwoordelijkheid te ontlopen.

In de huidige formatiepolitieke context, waarin D66 volgens de tekst een sterke positie heeft, gebruikt Blommestijn het moment om te pleiten voor harde maatregelen: erkenning dat bepaalde immigratiestromen onwenselijk zijn en het sluiten van grenzen als belangrijkste middel om de samenleving veiliger te maken. Ze verwierp het idee dat dit uit vreemdelingenhaat komt en benadrukte dat het om bescherming van Nederlandse kinderen en dochters zou gaan.

De bijdrage is een scherp politiek‑pamflet dat zowel de media als gevestigde partijen aanvliegt en eist dat migratiebeleid, en niet de kritiek daarop, centraal komt te staan in de discussie over geweld. De toon is beschuldigend en polariserend; wie twijfelt aan haar conclusies wordt door haar retoriek bestempeld als medeverantwoordelijk voor de gevolgen.