Radiopionier Paul Weijenberg (1955-2025) was een creatieve ondernemer, met een groot gevoel voor humor
In dit artikel:
Paul Weijenberg (1955–2025), radiopionier en eigenzinnige ondernemer uit Amsterdam, maakte het voor Amsterdamse presentatoren mogelijk om voor radio-interviews niet meer naar Hilversum te reizen. Geboren in Zutphen en met familiebanden in Amsterdam-Noord, werkte hij aanvankelijk als radiotechnicus bij de NOS. Na een conflict en ontslag startte hij in 1985 vanuit de kelder van zijn woning aan de Sarphatistraat zijn eigen commerciële radiostudio.
Weijenberg was bekend om zijn creatieve oplossingen en praktische vondsten: hij legde als een van de eersten directe verbindingen met Hilversum en ontwikkelde onder meer de zogenoemde “kuchknop” waarmee microfoons tijdelijk kunnen worden gedempt. Zijn productiehuis leverde techniek voor programma’s als Met het oog op morgen, Kunststof en nieuwsuitzendingen op Radio 1, en trok veel Amsterdamse omroepen en makers weg uit het traditionele Hilversum.
In 2000 kocht hij de failliete bioscoop Desmet aan de Plantage Middenlaan en transformeerde het pand tot Desmet Studio’s: zes radio- en televisiestudio’s met een studiocafé. De locatie groeide uit tot een bekend mediacentrum — zelfs delen van de VPRO-redactie verhuisden erheen — ondanks aanvankelijke buurtvrees voor overlast.
Privé had Weijenberg een uitgesproken persoonlijkheid: creatief, soms pikant in zijn humor, en vasthoudend in meningen, volgens vrienden en zijn vrouw Annemarie de Jong. Het succes van de studio’s zette druk op het gezinsleven; na spanningen besloot hij Desmet te verkopen en deels met zijn vrouw naar Málaga te verhuizen. Daar bouwde hij, deels uit plezier, een kleine studio en startte 40Rockradio.
In 2010 kreeg hij prostaatkanker, waarna hij minder ging werken. Na de verkoop van Desmet kreeg hij longkanker — ironisch genoeg ondanks dat hij nooit rookte. Hij hoopte zeventig te worden en de dertigste verjaardag van een dochter mee te maken; beide mijlpalen haalde hij. Vorige maand overleed hij.
Zijn afscheid weerspiegelde zijn levenshouding: geen gezapige rouwpraatjes, een feestelijke bijeenkomst met ruim 250 aanwezigen en technisch door vrienden verzorgd. Collega’s herinneren hem als iemand die “overal het grote in zag”, die de Amsterdamse mediatak aanzienlijk versterkte door productie en techniek naar de stad te brengen en zo het monopolie van Hilversum te doorbreken.