Proefpersonen vaccinonderzoek klagen farmaceuten aan na ernstige bijwerkingen
In dit artikel:
In 2020 meldden zich ruim 220.000 mensen voor de eerste proefprojecten met coronavaccins. De meeste deelnemers ondervonden hooguit milde bijwerkingen, maar enkele vrijwilligers bleven met ernstige, langdurige klachten achter en voelen zich door de fabrikanten en onderzoekscentra in de steek gelaten. Drie van hen hebben inmiddels civiele procedures aangespannen, zo meldt een uitgebreid verslag in de Daily Mail.
Brianne Dressen (VS) deed mee aan een AstraZeneca-proef in Utah. Kort na vaccinatie ontwikkelde ze hevige, zich verspreidende tintelingen en een constant “elektrisch” gevoel in haar lichaam. Haar toestand verergerde: maandenlang kon ze geen licht, geluid of aanraking verdragen en had ze grote moeite met lopen. Dressen zegt ongeveer twintig verschillende klachten te hebben gekregen, waaronder auto-immune zenuwbeschadiging, chronische vermoeidheid en hartkloppingen. Ze bezocht zestig artsen, lag eenmaal in het ziekenhuis en kreeg hoge medische rekeningen. Volgens haar beloofde AstraZeneca in het contract medische schade te vergoeden, maar het bedrijf bood volgens haar slechts een beperkte schikking – onder de voorwaarde dat ze afstand zou doen van verdere claims. Ze weigerde en klaagt AstraZeneca nu aan. Het bedrijf ontkent aansprakelijkheid; een poging om de zaak te laten seponeren werd afgewezen.
Kleiton Luis de Oliveira Souza (Brazilië) kreeg in São Paulo het echte AstraZeneca-vaccin tijdens een proef die door de universiteit werd georganiseerd. Na de tweede dosis belandde hij in een coma van drie weken en verbleef daarna twee maanden in het ziekenhuis. Artsen vonden geen infectieuze oorzaak voor de ontsteking in zijn hersenen; nadat de blinde opzet van het onderzoek werd opgeheven, bleek dat hij geen placebo maar het vaccin had gekregen. Kleiton houdt permanente epilepsie en gebruikt levenslange medicatie. Hij zegt dat AstraZeneca geen redelijke hulp bood en noemt de behandeling “wegwerpartikel-achtig”; ook hij is een civiele procedure gestart.
In Buenos Aires participeerde de Argentijnse strafpleiter Augusto Roux (40) in het grootste Pfizer-onderzoek. Na de tweede prik kreeg hij langdurige hoge koorts, bewustzijnsverlies en hart- en leverproblemen. Roux beweert dat zijn klachten aanvankelijk als psychisch werden afgedaan en dat belangrijke delen van zijn medische dossier later waren gewist. Hij heeft aangifte gedaan en de Argentijnse federale rechtbank onderzoekt onregelmatigheden rond het onderzoek.
Alle drie klagen over muren van zwijgen en het gebrek aan adequate nazorg. In de VS krijgen fabrikanten uitgebreide juridische bescherming via de PREP Act; slachtoffers kunnen alleen in uitzonderlijke gevallen procederen als er sprake is van opzettelijk wangedrag. Gewonden kunnen een beroep doen op het Countermeasures Injury Compensation Program (CICP), maar van ruim 13.000 ingediende claims zijn slechts 39 toegewezen, wat aanleiding geeft tot kritiek op het compensatiemechanisme.
Pfizer benadrukt dat patiëntveiligheid prioriteit heeft en dat gemelde bijwerkingen niet automatisch een oorzakelijk verband met het vaccin betekenen; het bedrijf wijst op het grote aantal toegediende doses en het positieve risicobenutting. AstraZeneca zegt niet aansprakelijk te zijn. De dossiers illustreren de spanning tussen grootschalige volksgezondheidscampagnes en de moeilijke positie van enkele individuen die langdurige schade toeschrijven aan deelname aan proefprogramma’s. Klinische onderzoeken en overheidssubsidies roepen daarmee vragen op over verantwoordelijkheid, transparantie en vergoeding voor zeldzame maar ernstige bijwerkingen.