Prinsjesdag: een dag van vervreemding

In dit artikel:

Op Prinsjesdag schitteren de uitbundige hoeden van Den Haag als symbool van traditie en status. Tegelijkertijd werken elders in Nederland bouwvakkers, agenten, verpleegkundigen en talloze burgers zonder theatrale opsmuk: met helmen, petten en zorgkapjes die functie, plicht en toewijding aangeven. Terwijl de koets haar ronde maakt, ontstaan in wijken en dorpen juist concrete initiatieven — van zorgcoöperaties en lokale energieprojecten tot nieuwe gemeenschapsplekken — opgezet door mensen die geen spotlight zoeken maar problemen oplossen.

De tekst zet die tegenstelling scherp uiteen: aan de ene kant façade en vorm, aan de andere kant het dagelijkse werk dat de samenleving echt draaiende houdt. Deze lokale pioniers werken vanuit een ‘commons’-denken, waarin zorg, veiligheid en toekomst gezamenlijk eigendom en verantwoordelijkheid zijn. Ze krijgen weinig erkenning, maar vormen de motor achter sociale veerkracht.

De oproep is duidelijk: bestuurders moeten minder oog hebben voor potsierige symbolen en meer ruimte geven aan de makers in buurten. Niet praal, maar daadwerkelijke samenwerking en steun aan deze praktische initiatieven zijn nodig om Nederland toekomstbestendig te maken.