Politici, niet ieder politiek probleem is een 'crisis'

In dit artikel:

Politici presenteren beleidsvraagstukken te vaak als acute crises die onmiddellijke noodmaatregelen rechtvaardigen. Ze doen dat niet louter om aandacht te trekken of om gezag en daadkracht te etaleren; zo’n crisiskader kan ook dienen om procedures te omzeilen, tegenstanders te neutraliseren en snel beleid door te drukken zonder langdurige discussie.

Dit patroon speelt in campagnes en debatten en raakt aan de manier waarop het publiek problemen begrijpt: complexiteit wordt versimpeld en lange termijnoplossingen raken op de achtergrond. Gevolgen zijn onder meer polarisatie, kortetermijndenken en een verzwakking van zorgvuldig afgewogen besluitvorming. Ook kan het vertrouwen in politiek en media afnemen wanneer telkens noodtoestanden worden uitgeroepen die later blijken mee te vallen.

Meer evenwichtige omgang met beleidskwesties vraagt om terughoudender taalgebruik, transparantere afwegingen en meer ruimte voor deskundige en publieke deliberatie. Media en burgers spelen daarbij een rol door minder reflexmatig te reageren op crisistonen en meer nadruk te leggen op feiten, context en structurele oplossingen.