Plasterk en het laten voortduren van de massamoord op Palestijnen

In dit artikel:

Voormalig minister Ronald Plasterk stelde in De Telegraaf dat spreken van genocide door Israël onjuist is. Dat standpunt wordt fel tegengesproken door toonaangevende deskundigen: historicus Omer Bartov en de International Association of Genocide Scholars kwalificeren de gebeurtenissen in Gaza expliciet als genocide.

De auteur wijst erop dat Plasterk feiten wegwuift en de boodschapper aanvalt, een patroon dat volgens de tekst keer op keer heeft geleid tot falend optreden tegen massaal geweld. Als voorbeelden worden de ontkenning en vertraging rond de Holocaust, de genocide in Rwanda (1994), de val van Srebrenica (1995) en de leugens voorafgaand aan de Irakoorlog (2003) genoemd. Steeds deden ontkenning, bagatellisatie en aanvallen op critici het internationale ingrijpen vertraagd of verhinderd: veel slachtoffers waren al gevallen voordat erkenning kwam.

De kernboodschap is dat het vandaag ontkennen van genocide in Gaza niet alleen feitelijk problematisch is, maar ook politiek gevaarlijk: het creëert ruimte voor voortgezet geweld en houdt de wereld weg van noodzakelijke actie of verantwoording.