Paus Leo XIV: "Woekerrente is een zware zonde die gezinnen en landen vernietigt"
In dit artikel:
Paus Leo XIV heeft tijdens een bijeenkomst met de Italiaanse organisatie “National Anti-Usury Consultation” fel uitgehaald tegen moderne woekerpraktijken en het mondiale financiële stelsel dat volgens hem armoede en onwaardige afhankelijkheid in de hand werkt. Hij bestempelde woeker als een ernstige zonde die niet alleen economische, maar ook menselijke schade veroorzaakt: wat als hulp wordt gepresenteerd, verandert vaak in een keten van schulden die gezinnen en soms hele samenlevingen kapotmaakt. Volgens de paus put die druk mensen uit en duwt enkelen tot wanhoop; hij waarschuwde expliciet voor de fatale gevolgen die zulke schulden kunnen hebben.
De kritiek richt zich niet louter op kleine kredietgevers maar op banken, beleggingsfondsen en internationale instellingen die winst behalen ten koste van kwetsbare debiteuren. Leo XIV noemde hoge rentes, risicovolle leningen en voortdurende terugbetalingsdruk vormen van “morele slavernij”. Hij verwees naar de Bijbelse profeten en de kerkelijke traditie die woeker al eeuwen als onrecht erkennen: winst mag volgens hem niet worden gemaakt uit de nood van anderen. In zijn scherpste formulering verklaarde hij dat “woeker geen economie is, het is morele uitbuiting” en waarschuwde dat “woeker hele naties op de knieën kan brengen.”
De paus riep regeringen op tot actieve hervorming van schuldensystemen en tot het ontwikkelen van alternatieven voor kwetsbare huishoudens. Zijn taal keert zich daarmee ook tegen beleidsverslaving aan lenen: niet alleen huishoudens maar ook veel landen kampen met stijgende schulden, hogere rentes en een economie die te afhankelijk is geworden van krediet. In Europa komt de middenklasse onder druk door toenemende kosten en lage koopkracht, terwijl multinationale financiële spelers recordwinsten boeken — een ongelijkheid die Leo XIV als ethisch onhoudbaar bestempelt.
Met deze toespraak zet de paus de toon voor een bredere maatschappelijke discussie over de morele grenzen van financiële winstbejag. Zijn oproep tot bezinning is gericht aan gelovigen én niet-gelovigen: volgens hem moet het financiële systeem weer dienstbaar worden aan de menselijke maat in plaats van andersom.