Paul Jansen wordt uit douane-rij geplukt: 'U moet nog één ding voor me doen', zegt de grenswacht tot m'n grote schrik

In dit artikel:

Terugkeer naar huis verloopt voor de auteur moeizaam, niet zozeer door de vlucht naar Washington (8,5 uur) of het gunstige tijdsverschil, maar door de paspoortcontrole op Dulles. Op de luchthaven vormen lange rijen voor de grenscontrole inmiddels routine: wachttijden van doorgaans minimaal een uur en een strenge, zero-tolerance houding van de Amerikaanse grenswachters. De auteur plaatst dit in de context van het harde migratiebeleid onder de Trump-regering en merkt dat het aantal Nederlandse bezoekers de afgelopen maanden ongeveer tien procent is gedaald.

Hoewel alle papieren in orde zijn, wordt de schrijver bij de eerste controle doorverwezen naar een kantoor en daarna naar de ‘secundaire controle’: een ruimte waar reizigers langdurig moeten wachten en waar je als passagier meteen ongeruste scenario’s krijgt over mogelijke weigering of uitgebreid onderzoek van elektronische apparaten. Na ongeveer een uur wachten roept een agent de naam van de auteur en een paar anderen; in plaats van een langdurige doorzoeking blijkt er sprake van een computerstoring en zijn vooral reizigers met ongewone visa tijdelijk eruit gepikt.

Uiteindelijk worden ze teruggebracht naar de bagagehal en mogen ze verder reizen. De ervaring illustreert hoe bureaucratische procedures, technologische fouten en streng grensbeleid samen het terugkomen naar de VS belasten — zelfs voor reizigers met ogenschijnlijk correcte documenten.