Paul Cliteur fileert Marcouch: 'Hoofddoek is symbool van radicale islam, AIVD moet deze burgemeester in de gaten houden!'
In dit artikel:
Arnhemse PvdA-burgemeester Ahmed Marcouch veroorzaakte commotie door te pleiten voor het toestaan van hoofddoekjes bij politie en rechters. Rechtsgeleerde en filosoof Paul Cliteur reageerde fel op X (voorheen Twitter) en beschouwt Marcouchs voorstel niet als een pleidooi voor persoonlijke religieuze vrijheid, maar als steun aan de politieke islam — een ideologie die volgens Cliteur streeft naar macht over de staat en de scheiding tussen moskee en staat ondermijnt.
Cliteur stelt dat de hoofddoek geen universeel religieus gebod is maar vooral een eis van radicale stromingen binnen de islam; veel moslims, ook vluchtelingen uit theocratische landen, zouden die symboliek juist afwijzen. Hij verwijst naar zijn wetenschappelijke werk over islamisme en vergelijkt de totaliserende ambitie van die ideologie met die van communisme of fascisme. In zijn analyse is Marcouchs voorstel geen neutrale inclusiviteitsmaatregel maar het normaliseren van een politiek symbool binnen de rechtsstaat.
Verder vraagt Cliteur zich hardop af waarom de Nederlandse inlichtingendiensten (AIVD en NCTV) niet alerter zijn op politici die volgens hem de grondslagen van de democratische rechtsstaat aantasten. Hij bekritiseert dat die diensten zich volgens hem teveel richten op andere thema’s, terwijl personen die naar zijn oordeel de neutraliteit van staat en rechtspraak ondermijnen, zouden moeten worden gevolgd. Cliteur maakt in dit verband ook een vergelijking met de behandeling van critici van de islam, zoals publicist Lale Gül, die zich volgens hem in een kwetsbaardere positie bevinden.
De discussie speelt zich af tegen een sterk gepolariseerd medialandschap: sommige linkse media prijzen Marcouch als verbindend bestuurder, terwijl bijvoorbeeld Telegraaf-verslaggever Wierd Duk hem al eerder spotte als iemand die de scheiding tussen staat en religie wil oprekken. De bron van het stuk (DDS) geeft Cliteur een podium en bevat expliciete oproepen tot steun en een petitie, waardoor de tekst duidelijk politieke en activerende intenties heeft.
Samenvattend draait het debat om meer dan één kledingstuk: het gaat om de vraag hoe neutraal publieke dienstverlening en rechtspraak moeten blijven, welke symbolen daarbij acceptabel zijn en wanneer hervormingen de grenzen van seculiere staatsprincipes aantasten.