Overlevingskansen regering-De Wever onduidelijk: "Geloofwaardigheid van 2 grootste regeringspartijen op het spel"
In dit artikel:
Premier Bart De Wever (N-VA) heeft zichzelf via een onderhoud bij de koning 50 extra dagen gegund om een akkoord over een meerjarenbegroting af te dwingen, maar waarnemers betwijfelen of dat genoeg zal zijn. De verlenging volgt op een hectische dag in de Wetstraat waarin de meeste onderhandelaars vastgeroest lijken in dezelfde posities als de afgelopen weken.
Journalisten en politieke analisten noemen de manoeuvre richting het koninklijk paleis opvallend maar niet doorslaggevend: de koning heeft in onze constitutionele monarchie geen zelfstandige machtsmiddelen om termijnen op te leggen en kan alleen optreden als de premier ontslag aanbiedt. Critici vinden dat het audiëntiebezoek vooral de politieke druk heeft weggenomen in plaats van een doorbraak af te dwingen.
Belangrijk aandachtspunt is de rol van MR-voorzitter Georges‑Louis Bouchez. Zijn weigering om mee te gaan met hogere belastingen (zoals een btw-verhoging) en zijn harde opstelling maken hem voor velen de spil van de impasse. Daardoor is er irritatie binnen en buiten de coalitie, tot kritiek van voormalig partijgenoot Maxime Prévot aan toe. Tegelijk signaleert vicepremier Van Peteghem (CD&V) wel dat er schijnbaar al eensgezindheid bestaat over het vinden van 6 miljard euro, wat ruimte voor compromis kan duiden.
Politicologen waarschuwen dat bij mislukking de gevolgen groot zijn: onbesliste onderdelen van het zomerakkoord — zoals de meerwaardebelasting, pensioenhervormingen en arbeidsmarktaanpassingen — blijven dan op tafel liggen, met economische en begrotingsrisico’s tot gevolg. De Wever liet al weten dat hij zijn ambt niet per se zal vasthouden als de regering faalt. Anderzijds kan een akkoord binnen de nieuwe termijn de regering wél uitsluitenlijke erkenning geven omdat ze zich dan durft te richten op langere termijnhervormingen.
Kortom: 50 dagen extra bieden ruimte, maar of dat genoeg is om komaf te maken met een langdurige patstelling en de geloofwaardigheid van de grootste meerderheidspartijen te redden, blijft onzeker.