Over een bellenblazende Stoffer en het bewapenen van een broodkruimel

In dit artikel:

Woensdag stemmen voelde voor de auteur niet als het bepalen van de toekomst, maar als een ritueel dat niet bij kan houden hoe snel de wereld verandert. Geïnspireerd door Hartmut Rosa’s Leven in tijden van versnelling betoogt hij dat democratische besluitvorming per definitie traag is: het kost tijd om publieke opinie te organiseren, groepen te mobiliseren en argumenten af te wegen. Terwijl de geopolitieke situatie — door het optreden van Rusland en China en het onvoorspelbare buitenlandse beleid van president Trump — in hoog tempo wijzigt, blijft de politieke praktijk in veel landen achter.

De SGP wordt als voorbeeld genomen van die vertraagde politiek. In haar verkiezingsprogramma klinkt veel retoriek over nationale veiligheid en bewapening, maar er ontbreekt volgens de schrijver elke concrete inzet op een sterker Europa als tegenwicht in de internationale machtspolitiek. In plaats van samenwerken aan een zelfstandige Europese positie wordt ingezet op het versterken van Nederland en het inperken van Brussel, gecombineerd met vertrouwen in de NAVO — hoewel die alliantie momenteel deels afhankelijk is van een onbetrouwbare bondgenoot. Dat maakt de partijvisie niet alleen achterhaald maar ook risicovol, stelt de auteur: symbolische veiligheidsbeloften volstaan niet in een snel veranderende geopolitieke werkelijkheid.

Kortom: in een tijd van versnelling zijn langzame, binnenlands gerichte antwoorden ontoereikend; Europa zou zichzelf moeten versterken om effectief te kunnen reageren op de huidige machtsverschuivingen.