Ouders halen hun kind van zwarte scholen af: "Er was een harde straatcultuur"
In dit artikel:
Steeds meer ouders in Vlaanderen stuiten op een harde werkelijkheid: de school van hun kind bestaat grotendeels uit leerlingen met een migratieachtergrond, en dat leidt tot onvoorziene problemen. Ouders die aanvankelijk bewust kozen voor 'diversiteit' voelen zich nu genoodzaakt hun kinderen over te schrijven naar scholen met overwegend witte leerlingen, vaak in een naburige gemeente, omdat ze vrezen voor taalachterstand, sociaal isolement of verminderde onderwijskansen.
In Antwerpen en Gent vertellen ouders dat de schoolpraktijk vaker een monocultuur oplevert dan een echte mix. Verschijnselen die genoemd worden: minder Nederlands op de speelplaats, weinig verjaardagsuitnodigingen, socialisering rondom een andere straatcultuur en leraren die terughoudend reageren op grensoverschrijdend gedrag of vernielingen. Een moeder zegt dat haar jongste kind achteruitging in het Nederlands en dat bepaalde symbolen zoals regenboogvlaggen beschadigd werden zonder dat er consequent opgetreden werd. Anderen ervaren dat klassen systematisch verdeeld raken langs etnische lijnen; schooldirecties ontkennen opzettelijke scheiding, maar klaslijsten zouden dat beeld toch bevestigen.
De emotie bij ouders is wisselend: trots op het ideaal van inclusie maar tegelijk bezorgdheid en schuldgevoel omdat ze hun kinderen willen beschermen en de best mogelijke kansen willen bieden. Scholen met een 'wit' leerlingenbestand krijgen vaak het imago van hogere kwaliteit, wat de keuze van ouders richting die scholen verklaart.
Naast ouders spreken ook leerkrachten alarm: onderzoek van HLN onder 19 Vlaamse docenten wijst uit dat vrouwelijke leraren steeds vaker met intimidatie door islamitische leerlingen te maken krijgen — van beledigingen en seksuele opmerkingen tot fysiek geweld. Dat versterkt de zorgen over veiligheid en orde in de klas.
Samenvattend: de spanning tussen het streven naar gemengde scholen en de dagelijkse realiteit veroorzaakt zowel ouderlijke twijfel als maatschappelijke discussie over segregatie, onderwijskwaliteit en hoe scholen omgaan met taal, gedragsproblemen en veiligheid.