Oud-Ajacied Ruben Ligeon zet zich nu in voor studenten die het lastig hebben

In dit artikel:

Ruben Ligeon, 33, de voormalige rechtsback van Ajax, werkt sinds anderhalf jaar als vertrouwenspersoon voor Life After School op het mbo-college in Amsterdam-Noord, de wijk waar hij opgroeide. Hij wilde eerst bewijzen wat hij in deze rol doet, voordat studenten wisten dat hij ooit profvoetballer was. Zijn taak is jongeren te begeleiden die problemen hebben of overwegen te stoppen met school: samen plannen maken, doelen en deadlines stellen, en helpen een weg te vinden tussen werken en studeren. Veel van deze studenten kampen met financiële druk en moeten vaak meteen gaan werken om het gezin te helpen.

Ligeon blikt terug op zijn carrière en privéleven. Als tiener vertrok hij naar Ajax en beleefde daar de droom om zijn hobby professioneel te maken. De glamour en consumptie van die periode — dure merkkleding en showaankopen — noemt hij achteraf vaak overbodig. Hij vertelt dat hij van nature introvert was, wat het moeilijk maakte om zich te roeren in de kleedkamer en soms een makkelijke prooi maakte. Carrièrewisselingen verliepen turbulent: uitleenbeurten, een plotselinge boodschap dat Ajax afscheid nam, daarna toch verlenging en weer uitlenen. Hij besloot op 31-jarige leeftijd, tijdens de coronaperiode en na periodes in het buitenland (onder meer Slowakije), te stoppen: een afweging tussen nog jaren door voetballen of kiezen voor een stabieler leven en kinderen.

Zijn achtergrond speelt een rol in zijn keuze voor het huidige werk. Geboren in de Molenwijk, opgegroeid met strikte opvoeding — vader afkomstig uit Suriname met militaire inslag, moeder werkzaam in de zorg — ervaarde hij zowel discipline als steun. De buurt veranderde volgens hem sterk: Noord is moderner geworden met meer voorzieningen zoals bioscoop, restaurants en nieuwe woningen. Hij ziet steeds meer oud-voetballers nadenken over maatschappelijk werk, maar meestal pas als hun carrière eindigt.

Ligeon zegt dat hij als speler het ontbreken van een vertrouwenspersoon heeft gemist; mentale begeleiding was destijds nog een taboe. Nu ervaart hij zelf de waarde van gesprekken en vindt hij zijn huidige rol vaak belangrijker dan zijn voetbalverleden. Hij houdt van bezig zijn en zingeving: het helpen van jongeren geeft hem het gevoel een meerwaarde te bieden en draagt bij aan het verkleinen van de kloof tussen schoolse vrijheid en de verantwoordelijkheden waar mbo-studenten mee worstelen.