Oprichters De Pizzabakkers: 'Dat iemand ons zó haat, is moeilijk voor te stellen'
In dit artikel:
Siang‑Lan Go, Margreet Leguijt en hun partners — oprichters van pizzaketen De Pizzabakkers — staan sinds eind augustus met lege handen nadat vier van hun eigen vestigingen doelwit werden van een reeks bomaanslagen in Amsterdam. De aanvallen begonnen in de nacht van 28 op 29 augustus bij de vestiging op de Plantage Kerklaan; daarna volgden meerdere pogingen, waaronder een mislukte actie waarbij een 14‑jarige werd aangehouden. Op 12 september ontplofte nog een explosief bij de vestiging aan de Overtoom. Na deze laatste explosie besloot de gemeente, uit oogpunt van openbare orde, de vier door de oprichters zelf gerunde zaken (twee op Plantage Kerklaan, één op Overtoom en de vestiging op Haarlemmerdijk) voor zes maanden te sluiten.
De keten, gestart in 2008 door Leguijt, Anthony de Vries en het echtpaar Go en Dmitri Schokker, groeide uit tot een franchiseformule met circa dertig vestigingen, waarvan een derde in Amsterdam. De aanslagen lijken gericht op de panden die door de oprichters zelf worden geëxploiteerd; franchisepunten in de stad werden gespaard. De politie onderzoekt de daders en het motief; de eigenaren zeggen in alle richtingen te kijken — van persoonlijke conflicten tot zakelijke onminnen — maar kunnen zich niet voorstellen dat iemand zo extreem gemotiveerd zou zijn.
De maatregel van de gemeente raakt de eigenaren hard. De gesloten panden mogen niet worden betreden, ook niet door schade‑experts, waardoor zij geen voorschotten of uitkering van de verzekering krijgen. De ondernemers hebben berekend dat zij zonder inkomsten binnen twee maanden failliet kunnen zijn; de gedwongen sluiting brengt vaste lasten doorlopend in rekening (personeel en huur) terwijl inkomsten wegvallen. Eerder huurden ze uit voorzorg acht dagen particuliere beveiliging voor de vestigingen aan de Plantage Kerklaan (kosten rond 20.000 euro), maar zulke posten zijn op de lange termijn onhoudbaar.
De eigenaars ervaren de gemeentelijke sluiting als een tweede slachtofferschap: eerst door het geweld, daarna door het verlies van hun bedrijfsvoering en personeel. Zij waarschuwen dat een standaardmaatregel van een half jaar sluiten criminelen effectief laat winnen, omdat ondernemers de rekening betalen voor maatregelen die bedoeld zijn om de openbare veiligheid te beschermen. De groep pleit voor meer maatwerk van de overheid — alternatieven naast volledige sluiting — zodat ondernemers niet zonder perspectief worden gelaten.
Praktisch speelde ook een mogelijke vergissing door de dader mee: in het sluitingsbevel koppelt de gemeente een explosie bij buitensportzaak Bever op de Overtoom aan de campagne; Bever zit op nummer 51, De Pizzabakkers op 501, wat de politie en eigenaren doet vermoeden dat adressen verward zijn. De ondernemers hopen vooral dat de opdrachtgever wordt gevonden en berecht; de onzekerheid of de dreiging tijdelijk of blijvend is, veroorzaakt grote angst bij henzelf en hun personeel.
Kortom: De Pizzabakkers‑oprichters zijn door gerichte aanslagen én door de daaropvolgende gemeentelijke sluiting in acute financiële en emotionele problemen gekomen. Ze roepen op tot meer gerichte, proportionele maatregelen van de overheid en rekenen op de politie om de dader(s) te vinden, zodat de onderneming, het personeel en de buurt niet blijvend de dupe blijven.