Oppervlakkige journalistiek faalt in het blootleggen van onderliggende politieke dossiers
In dit artikel:
Nederland kampt volgens het opiniestuk met een opeenstapeling van bestuurlijke en maatschappelijke problemen waarvoor opeenvolgende kabinetten zowel de oorzaak als het antwoord schuldig zijn gebleven. De schrijver wijst op concrete dossiers: de stikstofcrisis, het woningtekort, een escalerende zorgcrisis, verwaarloosde defensie, een onsamenhangend klimaat- en energietraject en een gebrekkige immigratiecontrole die de verzorgingsstaat onder druk zet. Wat ontbreekt is een samenhangende langetermijnvisie en voldoende inhoudelijke kennis bij ministeries en verantwoordelijke politici.
De afgelopen jaren zijn ook politiek instabiel geweest: sinds 2020 zou Nederland ongeveer 40 procent van de tijd door demissionaire kabinetten zijn bestuurd, en met het toenmalige demissionaire kabinet-Schoof neemt die periode verder toe. Dat heeft volgens de auteur geleid tot beleidsverlamming en onverantwoorde uitstelpraktijken, terwijl verantwoordelijken zelden met hun rol in eerdere mislukkingen worden geconfronteerd.
De media krijgen een forse kritiek: zij bepalen volgens het stuk sterk het publieke agenda en kiezen te vaak voor incidenten, peilingen, oneliners en straatinterviews boven diepgravende analyse. Buitenlandse dossiers met veel media-aandacht — als voorbeeld wordt de focus op Gaza genoemd ten koste van Jemen en Soedan — verdringen belangrijke binnenlandse thema’s. De vergelijking met de coronaperiode illustreert dat eenzijdige media-aandacht kan leiden tot verwaarlozing van andere urgente zorgvragen.
Journalistiek wordt hier gezien als cruciaal voor de democratie, maar in de praktijk faalt die rol vaak. In plaats van politici te bevragen op hun stemgedrag en politieke verantwoordelijkheid, blijft verslaggeving oppervlakkig. De auteur noemt specifieke politieke verantwoordelijkheden: de rol van het CDA in de stikstofproblematiek, de gezamenlijke verantwoordelijkheid van CDA, VVD en D66 in de zorgcrisis en de prominente rol van D66 in de weinig goed voorbereide energietransitie. Zulke dossiers vragen om historische context en het blootleggen van gemaakte fouten en kosten.
De tekst wijst ook op de verantwoordelijkheid van kiezers: onverschilligheid, vluchtige partijwissels of stemmen op basis van oppervlakkige retoriek versterken het probleem. Daarom moet onafhankelijke journalistiek niet bevestigen wat mensen al denken, maar spiegeling, feitencontrole en verdieping bieden, zodat burgers een geïnformeerde afweging kunnen maken.
Wat nodig is, betoogt het artikel, is een journalistiek die investeert in dossierkennis, het ontleden van beleid, het zichtbaar maken van beleidskosten en het dwingen van politici tot verantwoording. Die aanpak kan het vertrouwen in politiek en bestuurlijk handelen herstellen en ruimte creëren voor gedragen oplossingen.
Tot slot positioneert Wynia’s Week zich als een platform dat deze diepgaandere, onafhankelijke berichtgeving wil leveren: meerdere keren per week analyses, columns en podcasts gefinancierd door donateurs. De oproep is dat media en burgers samen hun rol serieus nemen, omdat zonder heldere, kritische informatie de kiezer het kompas verliest en de democratie verzwakt.