Opinie: 'Hoe we de woningnood écht kunnen oplossen'
In dit artikel:
Eveline Blitz, voormalig directeur van het gemeentelijk Grondbedrijf Den Haag, stelt dat de woningnood — hét verkiezingsthema — vooral vraagt om het anders benutten van de bestaande voorraad in plaats van uitsluitend nieuwbouw. Ze schetst de historische context: sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er steeds oplossingen bedacht (van verplichte inwoning tot de aanleg van nieuwe plaatsen als Zoetermeer en Almere), maar de vraag bleef bestaan omdat de gemiddelde woningbezetting sterk daalde (van 4,5 personen in 1955 naar ongeveer 2 nu). Tegenwoordig bestaat 40 procent van de Nederlandse huishoudens uit één persoon, terwijl slechts 9 procent van de woningen één- of tweekamerwoningen zijn. Ruim de helft van het woningaanbod bestaat uit huizen met drie of vier kamers; 38 procent heeft vijf of meer kamers.
Blitz pleit er daarom voor om bestaande eengezinswoningen, vooral rijtjeshuizen in bezit van woningcorporaties, op grote schaal te splitsen in twee kleine wooneenheden. Praktisch voorbeeld: de begane grond krijgt een kleine keuken met natte cel, de bovenwoning krijgt een compacte keuken met douche/wc; deur en hal worden vervangen door twee aparte ingangen. Volgens haar is dit technisch snel te realiseren — binnen weken — en vergunningsprocedures kunnen door gemeentelijke steun vereenvoudigd worden.
Voordelen noemt ze: de infrastructuur (openbaar vervoer, winkels, nutsvoorzieningen) blijft gebruikt worden, bouwkundige ingrepen zijn beperkt, en de oplossing is veel sneller inzetbaar dan het ontwikkelen van nieuwe wijken of steden. Splitsen is volgens Blitz ook sociaal aantrekkelijker dan kamerverhuur omdat het meer privacy biedt aan alleenstaanden. Als vrijwillige medewerking van bewoners onvoldoende is, raadt ze aan desnoods de Huurwet aan te passen om uitvoering af te dwingen, waarbij ze verwijst naar eerdere wettelijke noodmaatregelen zoals verplichte inwoning uit het verleden.
Een mogelijk nadeel is extra parkeerdruk, maar Blitz ziet dat als een kans om stedelijke ruimte minder door auto’s te laten domineren en tegelijk inzet op openbaar vervoer en deelmobiliteit te stimuleren. Haar centrale boodschap: er zijn nú uitvoerbare maatregelen beschikbaar om het tekort aan kleine woningen te bestrijden — wachten op nieuwbouw betekent lange vertragingen.