Op heilige grond van de dohyo zijn vrouwelijke sumoworstelaars nog niet welkom

In dit artikel:

De klei uit de Arakawa-rivier vormt de heilige ondergrond van de dohyo, de ring van het Japanse sumo — maar vrouwen mogen die grond in de professionele sport nog steeds niet betreden omdat ze de ring zouden “besmetten”. Hoewel vrouwen op amateurniveau wel mogen meedoen — afgelopen weekend namen mannen en vrouwen deel aan de Sumo World Championships in Bangkok — blijft de professionele grens strikt gehandhaafd en geworteld in traditie en shinto-rituelen.

Een van de sterkste vrouwelijke zwaargewichten, Airi Hisano, ziet liever een eenduidige toekomst: zij hoopt dat sumo olympisch wordt en zonder man-vrouwonderscheid. Ook oud-judoka en topamateur Françoise Harteveld, die vanaf 2006 actief is in het sumo en jaren in Japan woonde, ervoer persoonlijk hoe ver vrouwen van de dohyo worden gehouden: zelfs langs de rand van de tribune was zij niet toegestaan dichterbij te komen om aanwijzingen te geven. Harteveld legt uit dat sumo oorspronkelijk rituelen kende om de goden gunstig te stemmen, en dat die religieuze en culturele achtergronden verandering vertragen.

Verandering komt traag, maar niet iedereen is onverschillig. Akio Nakajo, amateurcoach in Osaka, ziet de opkomst van vrouwensumo als een kans: meer deelname wereldwijd kan de sport populairder en stabieler maken en internationale groei bevorderen. Kortom: op amateurniveau gaan vrouwen vooruit, maar in het professionele sumo houden eeuwenoude gebruiken en religieuze overtuigingen de deur voor vrouwen voorlopig gesloten — iets wat voorstanders blijven proberen te veranderen.