Ooit Crembo in het Cremlin, nu zwaar onder vuur: het hobbelige politieke parcours van CD&V-coryfee Pieter De Crem
In dit artikel:
Pieter De Crem, langjarig CD&V-politicus en burgemeester van Aalter, ligt onder vuur nadat Pano en De Morgen in het voorjaar onthulden dat niet-Belgen in zijn gemeente tot negen keer langer moesten wachten op een adreswijziging. De vertraging kwam doordat niet-Belgen systematisch een controle van woonstkwaliteit moesten ondergaan, een procedure die vaak maanden duurde en praktische problemen voor aanvragers veroorzaakte. Juristen en experten bestempelden de werkwijze als onwettig en discriminerend; ook Audit Vlaanderen gaf die conclusie later steun.
Onder druk van Vlaams minister Hilde Crevits moest Aalter deze zomer de omstreden verordening intrekken. De zaak leverde De Crem daarnaast een tuchtonderzoek op en veroorzaakte wrevel binnen de CD&V-top: aanvankelijk verdedigde hij het beleid als goed bestuur, maar de gemeente trok de maatregel terug nadat hoger handhavingstoezicht en publieke kritiek oplaadden.
De controverse valt samen met een portret van De Crem als politicus met een klassieke, soms autocratisch getinte bestuursstijl. Hij bouwde zijn positie in Aalter voort op een familiedynastie: zijn vader Jan was burgemeester van 1959 tot 1994, waarna Pieter het ambt overnam — samen goed voor 66 jaar continuïteit op het burgemeesterstoel, wat het gemeentehuis in de volksmond ooit het “Cremlin” opleverde. Die hardnekkige verankering in lokaal bestuur gaf hem ook kritiek op gebrek aan tegenstemmen en een rechtlijnige aanpak.
Nationaal maakte De Crem naam vooral als minister van Defensie (2007–2014), waar hij het leger versmalde maar sterk richting NAVO en VS oriënteerde. Zijn kordate optreden en scherpe retoriek leverden hem zowel bewondering als de bijnaam “minister van Oorlog” op van critici. Zijn loopbaan kende ook smetten: een slip of the tongue over kernwapens in Kleine Brogel, een publieke rel rond een nacht in New York, en de mislukte ambitie om NAVO-secretaris-generaal te worden. Latere posten, zoals staatssecretaris voor Buitenlandse Handel, werden hem soms afgedaan als weinig gezaghebbend. In 2018 kondigde hij zijn terugkeer naar de lokale politiek aan en verdween hij grotendeels van het nationale toneel.
De Aalter-affaire illustreert hoe De Crems confronterende, zwart-wit benadering en langdurige lokale dominantie nu wrijving genereert met wettelijke kaders en partijleiding. De intrekking van de verordening en het lopende tuchtonderzoek tonen dat zijn bestuurlijke reflexen niet altijd onbetwist blijven.