Onze stem stelt niks meer voor. Wij zijn marionetten

In dit artikel:

Een verteller uit onvrede beschrijft hoe hij op het punt staat alles op te geven: zijn waarden, idealen en vertrouwen in de democratie. Hij ziet een samenleving waarin grote geldschieters de spelregels bepalen, campagnes en marketing stemmen kopen en via politieke invloed winstgevende constructies mogelijk maken. Daardoor voelt hij zich en masse gemanipuleerd: de stem van gewone burgers lijkt weinig waard naast kapitaalkrachtige belangen die via miljoeneninvesteringen beleid en uitkomsten sturen.

De schrijver wijt dit zowel aan de macht van het grote geld als aan de passiviteit van burgers: we worden afgeleid door consumentisme, sociale media en eigenbelang, waardoor solidariteit verwaarloosd wordt. Hij verwijst naar recente verkiezingen als bewijs dat geld politieke keuzes kan buigen en vraagt zich af of mensen nog kiezen vanuit een gevoel van rechtvaardigheid. Rechts georiënteerden zien solidariteit als verwerpelijk, aldus de auteur, wat de ongelijkheid in invloed verder vergroot.

Die onrechtvaardigheid maakt hem wanhopig en ziek van het systeem; hij overweegt zich terug te trekken of alleen nog in stilte met kleine, solidaire daden te reageren. Als tegenwicht noemt hij het optimisme rond Sinterklaas en diens humane acties, een klein lichtpuntje dat hoop blijft bieden.

Korte context: zorgen over politieke invloed van geld en commerciële campagnes spelen in veel democratieën; mogelijke tegenreacties zijn meer transparantie, beperkingen op donaties en meer burgerparticipatie. De auteur pleit impliciet voor bewuster stemmen en het herstel van solidariteit als tegenwicht tegen onverzadigde hebzucht.