Onrust in de PVV-gelederen: Vrijwilligers zijn 'dictatoriale' leiding zat en lopen weg na afgekeurde lijsten!

In dit artikel:

In de PVV groeit onvrede aan de basis nu lokale afdelingen lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen (maart 2026) proberen samen te stellen. Hoewel de partij in peilingen en in de Tweede Kamer sterk staat, worden lokale kandidaten regelmatig door de Haagse leiding afgekeurd — omdat de PVV formeel maar één lid kent, Geert Wilders, die de eindbeslissing heeft. Dat veroorzaakt frustratie bij trouwe vrijwilligers die veel tijd en persoonlijke inzet in de partij steken, en voor wie het openbaar opkomen voor de PVV vaak sociale en professionele nadelen oplevert.

Waar de eenmansstructuur ooit bedoeld was om interne ruzies te voorkomen, werkt die nu averechts: lokale besturen en actieve leden voelen zich gepersonifieerd gecontroleerd en hebben nauwelijks zeggenschap. Veel kandidaten haken af nadat hun lijsten zijn verworpen, waardoor lokale afdelingen demotiveren en de vrijwilligersstroom opdroogt. De bron van onvrede is volgens betrokkenen het sterke micromanagement vanuit Den Haag en het gebrek aan wederzijds vertrouwen.

Het probleem raakt de langere-termijn ambities van de PVV: als de partij serieus een vaste machtsfactor wil worden op gemeentelijk niveau — waar beleid zoals opvang van asielzoekers concreet wordt uitgevoerd — is draagvlak en organisatorische slagkracht in de provincie essentieel. Observatoren waarschuwen dat Wilders moet leren loslaten en lokale kandidaten meer autonomie moet geven, anders riskeert hij het verlies van de vrijwilligers die de partij praktisch draaiende houden. Zonder die basis dreigt de PVV te verworden tot een centraal bestuurde beweging zonder het lokale netwerk dat nodig is om structureel beleid door te voeren.