Onmenselijk: weduwe Ina moet dierenweide opgeven, Oss pakt haar therapie en troost af

In dit artikel:

Ina van Lieverloo, een 73‑jarige weduwe uit Oss die sinds 2010 een dierenweide met zeven schapen verzorgt, kreeg begin dit jaar onverwacht een dwangbevel van de gemeente: binnen twee maanden moet ze vertrekken. Na het overlijden van haar man in 2020 bleef Ina de dieren verzorgen; zijn naam stond destijds als huurder op het contract. Haar dochter meldde de gemeente dat Ina wilde blijven, jaarrekeningen bleven binnenkomen en Ina veronderstelde dat alles doorliep — tot de plotselinge uitzettingsbrief, vijf jaar na het overlijden van haar man.

Het terrein wordt binnenkort beheerd door zorgboerderij Landerij van Tosse, waarvan vertegenwoordigers aangeven dat Ina zonder problemen op de plek kan blijven; de schapen vormen geen hinder en er is geen concreet plan met de grond. Toch houdt de gemeente Oss vast aan de formele regels en eist vertrek. Het artikel gebruikt dit voorval als bewijs van wat de auteur ziet als een bredere trend: bureaucratie die voorrang krijgt op menselijkheid en kwetsbare burgers, terwijl politiek en bestuur wel spreken over “participatie” maar in de praktijk betrokken inwoners wegzetten.

Voor Ina betekent het meer dan het verliezen van een hobby; de weide is haar emotionele steun na het overlijden van zowel haar man als, recent, haar dochter. De schrijvende partij roept de situatie uit tot symptoom van een systeem waarin regels boven individuele noden lijken te prevaleren en gewone mensen worden benadeeld terwijl andere groepen door procedures beschermd worden.