Ondergang dreigt voor Tories; is voor de meest succesvolle partij van het VK het einde nabij? 

In dit artikel:

Het recente partijcongres toonde hoe kwetsbaar de Britse Conservatieve Partij is geworden: Kemi Badenoch, vorig najaar gekozen als partijleider om de Tories nieuw leven in te blazen, worstelt met een partij die aan de rechterzijde wordt voorbijgelopen door Nigel Farage’s Reform UK. Op het congres — gehouden de afgelopen dagen in het Verenigd Koninkrijk — werd nogmaals duidelijk dat de partij sinds de algemene verkiezingen van afgelopen zomer (toen ze net iets meer dan 100 zetels behaalde) geen herstel heeft doorgemaakt; peilingen suggereren dat de Tories bij een nieuwe stembusgang mogelijk nog maar rond de vijftig zetels zouden eindigen.

Intern groeit de twijfel over Badenochs leiderschap. Critici menen dat ze de interne verdeeldheid niet heeft weten te sussen en dat haar positie fragiel is; veel waarnemers zien voormalig staatssecretaris Robert Jenrick als een logische opvolger, deels omdat hij zich de laatste maanden rechts van Badenoch heeft gepositioneerd en zo de ideologische kloof met Reform UK kleiner maakt.

Op inhoudelijk vlak worstelt de partij met het geheugen van kiezers: een decennium van economische tegenvallers — vertraagde groei, oplopende staatsschuld en een sterke toename van immigratie — wordt door rivalen aan beide kanten van het politieke spectrum gebruikt om de Conservatieven te bekritiseren. Tijdens het congres pleitte columnist Matthew Syed, die onlangs lid werd van de partij, voor eerlijkheid over die fouten en voor een geloofwaardig, authentiek conservatief alternatief; zijn oproep kreeg veel bijval.

Badenochs antwoord was traditioneel: beloftes van belastingverlagingen en bezuinigingen, maar zonder overtuigend te verklaren waarom vroegere kabinetten dat niet konden realiseren. Als de peilingen niet snel omslaan, lijkt dit congres wel eens haar laatste in het partijleiderschap te kunnen zijn. De toekomst van de partij is daarmee aanvaardbaar onzeker, met interne machtsstrijd en een aantrekkende concurrent aan de rechterkant als grootste risico’s.