Oktober-vogeldrukte op Texel

In dit artikel:

Texel bevestigde in oktober zijn status als vogeleiland: na een rustige februarimaand volgden in oktober in snel tempo bijzondere waarnemingen die veel vogelaars en een vogelfotograaf in vervoering brachten. Een bekende lijfspreuk onder kennissen — “er is altijd wad!” — bleek weer waar.

Wie en waar: langs de veerhavens tussen Den Helder en Texel dook een kleine kokmeeuw op, een zeldzame dwaalgast uit Amerika. Een oude bekende, de brileider, keerde na zes maanden terug in eclipskleed en zat vaak rustig aan de kant, wat veel nabije observaties en foto’s mogelijk maakte. Een grote pieper, een trekvogel uit Siberië en vrij zeldzaam in Nederland, liet zich ’s ochtends vroeg op korte afstand langdurig bekijken en fotograferen nadat de auteur hem bewust opzocht bij zonsopgang.

De klapper van de maand was de jonge giervalk die over een groep vogelaars bij De Hors vloog — de tweede giervalk in anderhalf jaar op Texel. De melding leidde tot grote verkeersdrukte en verwarring toen sommige mensen hun auto midden op de weg lieten staan; de verstoring maakte dat de vluchtige jacht met prooi eerst mislukte, maar later kon de fotograaf de giervalk ongestoord fotograferen terwijl hij zijn buit opat in een weiland. De valk verbleef enkele dagen in de Slufter totdat storm Benjamin het gebied deed overstromen, waarna het jachtgebied en de waarnemingen opeens wegvielen.

Aan het eind van oktober werden nog twee trekvogels gemeld: een jonge vorkstaartmeeuw verbleef een dag in de TESO-haven en een kleine alk bivakkeerde een uur vlakbij de oever van de auteur. Beide soorten trekken zuidwaarts uit het noorden en zijn langs de kust soms kortstondig te zien.

Kortom: oktober bracht een grote variëteit aan zeldzaamheden en trekvogels naar Texel — mooie kansen voor fotografie, maar ook een herinnering aan het belang van verantwoord gedrag van vogelaars om verstoring en gevaarlijke situaties te voorkomen.