NU+ | Jonker niet geraakt door mening Oranjevrouwen: 'Veurink ís ook moderner'
In dit artikel:
Andries Jonker nam dit jaar afscheid als bondscoach van de Oranjevrouwen na een teleurstellend EK, maar wil dat die mislukking de drie jaren die hij leiding gaf niet volledig overschaduwt. De 63-jarige Noord-Hollander beschouwt de kwartfinaleplaats op het WK, deelname aan de finaleronde van de Nations League en de EK-kwalificatie als noemenswaardige prestaties en wijst erop dat hij ook nieuw talent als Wieke Kaptein, Esmee Brugts en Veerle Buurman heeft laten doorbreken.
Na het EK trok Jonker zich terug in de Noord-Hollandse weilanden om de teleurstelling te verwerken; hij nam drie maanden afstand van vrouwenvoetbal en zag zelfs de eerste duels onder zijn opvolger Arjan Veurink niet. De pijn die hij voelde vergelijkt hij met de nasleep van de verloren Champions League-finale van 2010 toen hij assistent was bij Bayern München: te pijnlijk om er direct naar te kijken en geen wedstrijd om zich snel te herpakken.
Sportief was het EK een tegenvaller: na een overwinning op Wales (0-3) volgden zware nederlagen tegen Engeland (0-4) en Frankrijk (2-5), wat tot uitschakeling in de groepsfase leidde. Jonker zet drie oorzaken centraal: de selectie was niet compleet, niet iedereen was op topniveau, en er speelde interne onrust mee. Sleutelspeelsters als Vivianne Miedema en Lineth Beerensteyn waren niet volledig fit; bovendien voldeed het team in toernooiomstandigheden niet aan de vorm die het eind vorig jaar tegen de VS toonde.
De relatie met de KNVB speelde een rol in de spanningen: Jonker kreeg al een half jaar voor het EK te horen dat zijn contract niet verlengd zou worden, wat zijn autoriteit aantoonbaar verzwakte. Hij omschrijft zichzelf in die periode als een 'dead man walking'. Op het trainingsveld in Thun zag hij na de eerste wedstrijd een verontrustend beeld bij de reserves, waarna volgens hem vijf slechte dagen volgden. Ook waren er wrijvingen en misverstanden binnen de selectie — voorbeelden zijn een conflict rondom een blessure van Daniëlle van de Donk en irritatie van Wieke Kaptein — maar Jonker wil zijn speelsters niet publiekelijk aanvallen.
Buiten de lijnen ontstond controverse toen Jonker in een podcast vlak voor het duel met Wales zei dat hij vlak voor het toernooi had overwogen te stoppen; dat leverde hem het verwijt op een 'poppenkast' te hebben opgevoerd en leidde tot een uitbarsting richting een journalist. Hij erkent dat het vroegtijdig bekendmaken van zijn vertrek waarschijnlijk de dynamiek niet ten goede kwam en dat mensen in zijn omgeving hem hadden afgeraden door te gaan nadat de KNVB het besluit had genomen. Met de kennis van nu zegt hij dat hij misschien had moeten luisteren, maar hij zou toch weer hetzelfde pad kiezen.
Jonker wil niet te veel in de kritiek blijven hangen. Hij relativeert commentaar van analisten en hanteert zijn eigen ‘4-4’-metafoor: de manier waarop een wedstrijd wordt omgebogen bepaalt vaak de beleving, ook al is het eindresultaat objectief hetzelfde. Over opvolger Arjan Veurink en opmerkingen van speelsters als Romée Leuchter en Kerstin Casparij dat Veurink ‘moderner’ is, zegt Jonker dat die kwalificatie terecht kan zijn en dat hij geen wrok koestert. Hij benadrukt het positieve: een verbreding van de selectie, het opvangen van vertrekkende wereldtoppers en mooie gezamenlijke momenten tijdens zijn periode als bondscoach.
Kort samengevat: Jonker neemt afstand van het EK als teleurstellend eindpunt, erkent fouten en interne factoren, maar verdedigt de meerwaarde van zijn driejarige termijn en ziet de opgebouwde fundamenten en doorgebroken talenten als blijvende opbrengsten.