Nu in beeld: de fluiter

In dit artikel:

De fluiter is een opvallende, maar toch vaak onopgemerkte zangvogel in Nederlandse bossen, herkenbaar aan zijn mosgroene rug, citroengele keel en borst, en witte buik. Mannetjes en vrouwtjes lijken identiek. Ze keren eind april terug uit hun overwinteringsgebieden in tropisch Afrika, waarbij ze tweemaal de Sahara oversteken. Fluiters leven in Nederland vooral in beuken- en eikenbossen met weinig ondergroei en zoeken insecten hoog in de bomen. Tijdens het broedseizoen in mei en juni zijn ze door hun lange, heldere trillerzang goed te horen.

Hoewel ze vaak in de bomen foerageren, broeden ze op de grond. Het vrouwtje bouwt een bolvormig nestje van gras en bladeren en broedt alleen, terwijl het mannetje helpt bij de opvoeding van de jongen. De jongen verlaten na ongeveer twee weken het nest en blijven nog enkele weken met de ouders. Na juni worden de fluiters stil en bereiden ze zich voor op de terugreis naar Afrika, die begin juli begint. Fluiters overwinteren nooit in Nederland.

Fluiters behoren tot de loofzangers, kleine beweeglijke insectenetende vogels die lijken op de fitis en de tjiftjaf, maar zijn helderder gekleurd en onderscheiden zich door hun zanggeluid. Hun naam ‘fluiter’ doet deze prachtige vogel geen recht, want hun zang bestaat uit een langgerekte reeks heldere fluittonen met een kenmerkende reeks dju-dju-dju-klanken.

Hoewel fluiters momenteel niet bedreigd worden, is hun aantal in Europa afgenomen door ontbossing in Afrika en de uitbreiding van de Sahara, die hun migratieroute bemoeilijken. Daarom is het belangrijk hun aanwezigheid in bossen te waarderen en te koesteren voordat ze nog zeldzamer worden.