NU+ | De wonderlijke weg van Emegha naar Oranje: 'Ik was een moeilijke jongen'
In dit artikel:
Emmanuel Emegha, bijna 23, heeft een onconventionele opmars naar de top achter de rug: van bijna weggestuurd worden bij Sparta en slechts 22 speelminuten in zes maanden bij Royal Antwerp, naar aanvoerder van Strasbourg en een contract bij Chelsea voor volgend seizoen. Vrijdag maakte de 1,96 m lange spits in Warschau zijn debuut voor Oranje (invaller in de 89e minuut), een moment dat hij met zijn moeder Stella en tweelingbroer Joshua kon delen en dat zijn persoonlijke worsteling extra kleur geeft.
Emegha groeide op in de Haagse Schilderswijk; zijn moeder verhuisde vanuit Nigeria om alleen voor hem en zijn broer te zorgen, de vader uit Togo is afwezig. Financiële krapte en het dagelijks reizen van Den Haag naar Rotterdam om bij Sparta te trainen waren de realiteit. In zijn jeugd stond hij bekend als lastig en zat hij regelmatig in de problemen — er was zelfs sprake van verwijdering uit de opleiding. Jeugdtrainer Paul Simonis nam het echter voor hem op, hield hem binnen de club en speelde een cruciale rol in zijn mentale omslag. Vanaf zijn vijftiende sloeg hij om en besloot hij zijn kans op een beter leven voor zijn familie via voetbal te grijpen.
Zijn doorbraak in het eerste elftal van Sparta volgde in september 2020: snel, doelgericht en met doelpunten die belangstelling wekten. Een transfer naar Royal Antwerp verliep stroef; Emegha kreeg nauwelijks speeltijd en kreeg kritiek. Hij koos vervolgens bewust voor Sturm Graz in Oostenrijk om minuten te maken en zich te hervinden — tien doelpunten daar zetten hem weer op de kaart. Dat leidde tot een stap naar Strasbourg, waar hij zich verder ontwikkelde, aanvoerder werd en zich onder andere tot een van de meest scorende aanvallers van de Ligue 1 ontwikkelde.
Internationaal had Emegha keuzen: zowel Nigeria als Togo toonden interesse, maar hij voelt zich Nederlander en wilde alleen voor Oranje spelen. Zijn debuut in Polen was het begin van een nieuwe fase; hij zegt openlijk ambitie te hebben voor het WK 2026 in de Verenigde Staten, Canada en Mexico en wil daar de nummer één spits van Nederland zijn. Zijn mentaliteit vat hij samen met een slogan die hij vaker gebruikt: “Gaan, gaan, gaan, gaan. Nooit opgeven.” Hij gelooft sterk in het uitspreken van doelen als middel om ze te bereiken.
Emegha’s verhaal is er een van veerkracht en doelgerichtheid: een speler die tegenslagen omzette in leermomenten, strategisch koos voor clubs waar hij zich kon ontwikkelen en nu met een toptransfer en internationalschap beloningen oogst. Voor Oranje betekent zijn komst meer concurrentie in de spitspositie; voor Emegha zelf is het een volgende stap in zijn missie om het leven van zijn familie te verbeteren en zijn ambities op het hoogste podium waar te maken.