NU+ | Haat en trauma's werden dartster Van Leuven te veel: 'Ik hoefde niet meer'
In dit artikel:
Noa-Lynn van Leuven, een 29-jarige darter uit Beverwijk en trans vrouw, kampte na het hoogtepunt van haar carrière met een diepe depressie en suïcidale gedachten, maar hervond langzaam haar veerkracht en plaatste zich opnieuw voor het WK darts in Londen. Een bezoek aan de Pride in Amsterdam — een boottocht georganiseerd door De Lesbische Liga — bleek een kantelpunt: die dag voelde ze zich voor het eerst weer vrij en vrolijk, iets wat haar maanden van somberheid deed doorbreken.
Een jaar eerder behaalde Van Leuven als eerste Nederlandse vrouw ooit een plek op het WK, maar de media-aandacht en het uiten van onvrede door collega-darters maakten het succes bitter. Zij ontving honderden haatberichten en doodsbedreigingen; een maand na het toernooi nam ze afstand van de sport om aan haar mentale gezondheid te werken. Pas twee maanden later besefte ze hoe slecht het écht ging: ze meldde zich ziek, lag wekenlang in bed en kreeg uiteindelijk intensieve thuisbehandeling van een crisisteam (IBT) gedurende veertien weken.
De druk kwam bovenop eerdere kwetsuren: collega’s zoals Anca Zijlstra en Aileen de Graaf trokken zich terug uit het nationale team omdat ze niet met een trans vrouw wilden spelen, en dartsbond WDF besloot trans vrouwen uit vrouwentoernooien te weren. Van Leuven vertelt dat oude traumatische ervaringen uit haar jeugd — pesten en een langdurig gevoel van anders-zijn — door deze negatieve aandacht opnieuw opspeelden. Op toernooien krijgt ze nog steeds vijandigheid: speelweigering door anderen (zoals recentelijk Deta Hedman), grappen, een spandoek met provocerende teksten tijdens de World Matchplay en zelfs een keer een tennisbal tegen haar hoofd. Dergelijke incidenten lieten sporen na en vergroten haar gevoel van onveiligheid; recentelijk kreeg ze opnieuw een bericht waarin werd aangedrongen dat ze zelfmoord moest plegen.
Tegelijkertijd zoekt Van Leuven herstel en stabiliteit. Ze kreeg professionele hulp, veranderde haar telefoonnummer en bouwde nieuwe hobby’s op — wandelen met haar hond Bob, klimmen en boulderen — die haar plezier en houvast geven. Kleine positieve reacties, zoals berichten van ouders die dankzij haar situatie meer begrip voor hun trans kinderen kregen, motiveren haar om door te blijven vechten. Die inzet leverde haar opnieuw een plek op het WK op, iets wat ze enkele maanden geleden niet had durven hopen.
Van Leuven benadrukt dat ze voldoet aan de gestelde geslachtseisen en probeert zich niet voortdurend te verdedigen. Ze voelt zich nog vaak onveilig, vooral na media-optredens, maar concludeert met opluchting dat de Pride-dag en de opgebouwde professionele ondersteuning haar hebben geholpen terug te keren naar zowel het leven als de sport: "Ik ben blij dat ik die dag naar de Pride ben gegaan."