NSC'er Willem Koops kan vertrek uit Kamer niet verwerken: "Ik lig wakker in bed"

In dit artikel:

Willem Koops, Kamerlid voor Nieuw Sociaal Contract (NSC), kreeg in zijn afscheidstoespraak en op social media vooral kritiek over zichzelf te horen in plaats van een waardig afscheid. In berichten op X en LinkedIn stelde hij dat hij slecht slaapt en zich door de kiezer als het ware “uit de Tweede Kamer uitgegooid” voelt; op LinkedIn schilderde hij een beeld van zichzelf somber op een parkbank, gebruikmakend van een tafereel met mensen die zwerfvuil rapen als metafoor voor zijn eigen situatie. Die emotionele, bijna dramatische toon wekt volgens de columnist medelijden en zelfbeklag, niet dankbaarheid of politieke reflectie.

De kritiek richt zich op twee punten. Ten eerste verwart Koops persoonlijk verlies met de uitkomst van een democratisch proces: Kamerlidmaatschap is een tijdelijk mandaat, geen onvoorwaardelijke bezitting. Ten tweede illustreert zijn reactie volgens de opinieschrijver een bredere trend onder politici die hun functie meer als identiteit zien dan als dienstbaarheid; wanneer het vertrouwen wegvalt, gaan ze op zoek naar sympathie in plaats van naar verantwoording of beleidsinhoud.

Het stuk plaatst Koops’ gedrag ook in de context van NSC als geheel: de partij trad aan met beloften van bestuurlijke vernieuwing, transparantie en een “nieuw sociaal contract”, maar kampte in de Kamer met interne spanningen, onduidelijke koers en beperkte daadkracht. Koops’ theatrale afscheidsberichten worden door de auteur gezien als symbool voor die gebrekkige politieke substantiële inzet: veel emotie, weinig inhoud. Zelfs filmcitaten dienen als slotakkoord, in plaats van concrete beleidsreflectie.

De columnist benadrukt dat veel kiezers al genoeg hebben van politici die zich als slachtoffers presenteren wanneer ze hun zetel verliezen, vooral omdat gewone Nederlanders zwaardere zorgen hebben — stijgende huren, energieprijzen, veiligheid en de asielcrisis — dan het verlies van een politieke baan. Als afsluitende noot wordt Koops’ vertrek niet als tragedie gezien, maar hooguit als een adempauze voor politiek Nederland.

Belangrijke context: het artikel bevat herhaaldelijk een partijpolitieke oproep van DDS tegen erkennen van abortus als mensenrecht, waarmee de opinie duidelijk gekleurd is door een specifieke politieke agenda.