NRC zou de oorlog in Soedan vanuit meer invalshoeken kunnen belichten
In dit artikel:
Koert Lindijer, jarenlang NRC-correspondent in Afrika, waarschuwt dat de twee jaar durende machtsstrijd in Soedan is uitgegroeid tot een humanitaire ramp zonder weerga. Hij stelt dat de internationale reactie te zwak is en voelt zich verplicht de misstanden te blijven beschrijven voor vrienden en kennissen in het land. In de afgelopen maanden verscherpte de situatie in Darfur: na anderhalf jaar omsingeling en uithongering viel de stad Al Fashar recentelijk in handen van de paramilitaire Rapid Support Forces (RSF). Al Fashar, het laatste bolwerk van het regeringsleger in de regio, ligt sindsdien bloot aan grootschalig geweld — er circuleerden beelden van executies, ziekenhuizen werden leeggehaald en veel vluchtende families lieten doden achter.
De omvang van het leed is enorm: schattingen van doden lopen uiteen van zeker 40.000 tot mogelijk 150.000, en ruim 8,5 miljoen mensen zijn ontheemd — een van de grootste bevolkingsverplaatsingen van dit moment. Lindijer zegt dat dit een van de wreedste episodes van de oorlog in Soedan is en merkt bitter op dat „de internationale gemeenschap niet wil weten wat er gebeurt”. Hij wijst erop dat het Westen relatief weinig belangen in Soedan heeft en dat andere landen — zoals de Verenigde Arabische Emiraten, Egypte, Turkije en Iran — momenteel meer invloed tonen.
Journalistiek en aandacht voor de crisis zijn problematisch. NRC heeft regelmatig en gedetailleerd over Soedan gepubliceerd — zowel achtergrondverhalen over buitenlandse belangen als ooggetuigenverslagen en stukken over vluchtelingen — maar die berichtgeving kreeg, zeker tijdens de Nederlandse verkiezingsweek waarin twee grote artikelen verschenen, minder lezersbetrokkenheid dan gemiddeld. Bovendien bemoeilijken beperkte internettoegang in Darfur, extreme onveiligheid en het ontbreken van onafhankelijke beelden verslaggeving. Lindijer zelf zou graag ter plaatse gaan maar is gezien zijn leeftijd niet in staat die gevaarlijke reizen te maken; de redactie stuurde recent ook geen vervanger vanwege veiligheidsoverwegingen en hoge kosten.
Oud-minister Jan Pronk benadrukte in een interview met Lindijer dat de Verenigde Naties te verzwakt zijn om aandacht voor Afrika af te dwingen, en dat Europa te veel met zichzelf bezig is. Lindijer voelt ook een afscheidsperspectief: formeel stopt hij als Afrika-correspondent aan het einde van het jaar, maar hij belooft actief te blijven en wil de regio niet loslaten.
De krant ziet mogelijkheden voor verdere duiding: binnenlandjournalisten kunnen verhalen maken over Soedanezen in Nederland, OSINT-specialisten kunnen satellietbeelden en online informatie analyseren, en politiek verslaggevers kunnen onderzoeken waarom er zo weinig diplomatieke druk is. Tegelijk illustreert het steekproefsgewijs terugkomen van getuigenissen en het ontbreken van toestemming van lokale leiders — bijvoorbeeld om verhalen van verkrachte vrouwen te delen — hoe moeilijk verslaggeving en hulpverlening in Darfur in de praktijk blijven.