NOS en Trouw maandag op zwart voor Gaza?
In dit artikel:
De Nederlandse Vereniging voor Journalisten (NVJ) heeft via een ledenmail opgeroepen om mee te doen aan een door Avaaz en Reporters Sans Frontières (RSF) geïnitieerde internationale actie: een “blackout” van de media voor Gaza op maandag 1 september. Die oproep vraagt Nederlandse kranten en tijdschriften om een volledig zwarte voorpagina te publiceren (of een vergelijkbare vermelding), nieuwssites om zwarte banners met een link naar een persverklaring te plaatsen, omroepen om beeld zwart te zetten en radiozenders om onder het tikken van een metronoom een voorgelezen boodschap uit te zenden. Verder wordt van media gevraagd de actie via sociale kanalen te verspreiden. Promotiemateriaal is beschikbaar in meerdere talen, maar niet in het Nederlands; de NVJ meldt dat zij die dag ook op haar website invulling zal geven aan de oproep.
De auteur van het oorspronkelijke stuk reageert fel op de NVJ-beslissing en plaatst de actie in een breder, kritisch narratief. Er wordt aangevoerd dat er in Gaza geen internationale journalisten mogen werken en dat de verslaggevers die ter plekke zijn vaak lokale journalisten zijn die volgens de schrijver in meer of mindere mate onder invloed van of verbonden aan Hamas staan. Sinds 7 oktober 2023 noemt het artikel veel gevallen waarin mannen met persvesten zouden hebben deelgenomen aan terreurdaden of nauwe banden met Hamas zouden hebben—feitelijke voorbeelden die, zo beweert de auteur, door westerse media grotendeels zijn genegeerd.
De kritiek spitst zich toe op de interpretatie van incidenten waarbij journalisten zijn omgekomen of gearresteerd, zoals de dood van Anas al-Sharif (door de auteur beschreven als Hamas-lid die een persvest droeg). De NVJ-voorzitter Thomas Bruning zou zich naar aanleiding daarvan fel tegen Israël hebben uitgesproken; dat leidde volgens het artikel tot onvrede en ten minste één opzegging van het NVJ-lidmaatschap. Het stuk stelt verder dat beschuldigingen dat het Israëlische leger doelbewust op journalisten schiet onderdeel zijn van een bredere poging om Israël politiek en moreel te beschadigen. Tegelijk erkent het artikel dat Israël onderzoeken instelt naar bepaalde incidenten en dat er fouten worden toegegeven.
De schrijver concludeert dat de blackout-actie misleidend en emotioneel geladen is, en roept op tot meer kritiek en tegenwicht binnen de mediasector. Als context geeft het artikel voorbeelden van wat het de “onnauwkeurige” berichtgeving van de mainstream media noemt, zoals gerelateerd aan een vermeende ziekenhuisaanval en verhalen over uithongering, en benadrukt het dat tegenstemmen hard nodig is.