Nobelprijs voor Trump
In dit artikel:
De auteur bepleit dat de Nobelprijs voor de Vrede deze week aan president Donald Trump moet worden toegekend omdat zijn buitenlandse beleid de bestaande westerse wereldorde fundamenteel heeft opgeschud. Door het terugtrekken van automatische Amerikaanse leiderschap binnen onder meer de NAVO en het terugschroeven van ontwikkelingshulp en diplomatie, is de onbetwiste oppermacht van de VS geen gegeven meer. Dat dwingt Europese landen en de EU om zelfstandiger op te treden op het gebied van defensie en buitenlandse politiek en hun afhankelijkheid van Washington te verminderen.
Voor de EU biedt die omwenteling kansen: in plaats van blind op Amerika te richten, zou Europa meer eigenzinnig moeten samenwerken met opkomende regio’s in Azië, Afrika en Latijns‑Amerika, zoals recent ook de Nederlandse AIV adviseerde. De bezuinigingen op Amerikaanse ontwikkelingsprogramma’s (bijvoorbeeld de ontmanteling van USAID) openen volgens de auteur ruimte om een nieuwe, meer gelijkwaardige wereldorde uit te bouwen, waarbij Afrika — met zijn jonge bevolking, groeiende middenklasse en energiereserves — een centrale rol kan spelen, ook in migratiesamenwerking.
Het Amerikaanse plan om de Gaza‑oorlog te beëindigen krijgt van de schrijver een kritische beoordeling: hoewel beëindiging van geweld noodzakelijk is, zou het specifieke Amerikaanse voorstel Palestijnen buitenspel zetten door bestuur te voorzien zonder democratisch mandaat of VN‑toezicht, en daarmee vooral de voortzetting van bezetting kunnen maskeren. Tegelijk stelt de auteur dat zo’n plan als vertrekpunt voor de VN kan dienen richting een duurzamer, inclusiever vredesproces.
Verder wordt betoogd dat Trump de globalisering ter discussie heeft gesteld: de voordelen voor wereldeconomieën gingen gepaard met toenemende binnenlandse ongelijkheid en milieuschade. Door het verminderen van Amerikaanse soft power — via ontmanteling van hulpprogramma’s en minder diplomatieke inspanningen — ontstaat er ruimte voor andere actoren (China, Rusland, maar ook de EU) om invloed te verwerven.
De algehele conclusie is dat de verschuivingen sinds de oprichting van de VN — en vooral de opkomst van het mondiale Zuiden — een multipolaire wereldorde plausibeler maken. Volgens de auteur heeft Trump door deze ontwikkelingen een belangrijke bijdrage geleverd aan die transformatie; dat rechtvaardigt in zijn ogen een Nobelprijs. Het betoog is een uitgesproken opinion piece en de stelling dat Trump de prijs verdient is politiek omstreden en niet onomstotelijk onderbouwd binnen het artikel zelf.