„Nieuwkomers in kerk spreken nauwelijks over kruis en vergeving"

In dit artikel:

Godsdienstsocioloog dr. Cors Visser, directeur van toerustingscentrum Kerkpunt en student aan de Theologische Universiteit Utrecht, onderzocht in zijn masterscriptie waarom mensen de weg naar de kerk vinden. In acht diepte-interviews vroeg hij nieuwkomers hun “geloofsreis” te vertellen. Een opvallende uitkomst: bij zes van de acht kwam vergeving of het kruis niet spontaan ter sprake; wat wél consequent terugkeerde was het gevoel van rust. Alle geïnterviewden gaven aan innerlijke vrede te hebben gevonden, acceptatie van hun feilbaarheid en een nieuw doel in het leven.

Visser had verwacht vaker verhalen over Jezus’ sterven en verzoening te horen, maar constateerde dat die leer bij de respondenten vooral als een van buiten aangeleerd antwoord leefde (veel hadden de Alphacursus gevolgd) en niet als iets dat ze zelf direct ervaarden. Daardoor koppelen nieuwkomers hun bevrijding vaker aan God de Vader en aan het loskomen van een ik-gericht leven dan aan concrete vergeving van zonden. Volgens Visser ligt hier een taalkloof: kerken praten te oppervlakkig over zonde (vaak als een lijstje overtredingen) en slagen er te weinig in om verzoening te presenteren als bevrijding van de diepere gerichtheid op zichzelf.

De keuze voor een specifieke kerkelijke stroming bleek weinig invloed te hebben op de inhoud van de verhalen. Visser adviseert kerken meer aandacht te besteden aan het hele verhaal van Jezus — niet alleen als priester die verzoent, maar ook als mens, profeet en koning — en een taal te ontwikkelen die nieuwkomers helpt de link te leggen tussen persoonlijke rust en de betekenis van verzoening. Hij waarschuwt wel dat zijn conclusie op slechts acht gesprekken berust en dus voorzichtig geïnterpreteerd moet worden.