Nieuwe biografie Yoko Ono rekent af met hardnekkige mythes
In dit artikel:
Yoko Ono, vooral bekend als de weduwe van John Lennon, wordt vaak onrechtvaardig beoordeeld en omgeven door hardnekkige mythes, zo stelt biograaf David Sheff in zijn recent verschenen boek "Yoko. De biografie". Ono was al vóór haar ontmoeting met Lennon in 1966 een gerespecteerde avant-gardekunstenaar en pionier binnen de conceptuele kunst, met baanbrekende werken als "Cut Piece" en "Breathe" die speelsheid combineren met diepere, vaak duistere thema’s. In tegenstelling tot het hardnekkige verhaal dat Ono Lennon zou hebben gestalkt, waren het juist Lennon die gefascineerd raakte door haar kunst en haar actief opzocht.
De bewering dat Ono verantwoordelijk zou zijn voor de splitsing van The Beatles wordt door Sheff genuanceerd: Lennon verkeerde destijds in een depressieve toestand en had veel last van de druk binnen de band, terwijl Ono volgens hem zelfs een stabiliserende factor was die ervoor zorgde dat Lennon het langer heeft volgehouden. Ono werd onterecht gezien als de indringer die de “magie van The Beatles” verstoorde, terwijl zij vooral aanwezig was omdat Lennon dat wenste.
Ook muzikaal verdient Ono meer erkenning dan vaak wordt toegekend. Haar experimentele stijl, met kenmerkende keelgeluiden en gekrijs, heeft invloed gehad op tal van artiesten zoals Lady Gaga en Kurt Cobain, die haar als de eerste vrouwelijke punkrocker beschouwde. Lennon zelf achtte haar muzikale bijdrage even belangrijk als die van The Beatles, en haar ideeën vormden mede de basis voor iconische nummers als "Imagine" en "Give Peace a Chance".
Na de tragische moord op Lennon in 1980 werd Ono geconfronteerd met bedreigingen, diefstal en intimidatie, maar ze bleef vastbesloten zijn nagedachtenis levend te houden. Hoewel ze door sommigen werd weggezet als een “professionele weduwe” die profiteerde van Lennon’s erfenis, benadrukt Ono dat zij haar rol zag als een soldaat die de idealen van vrijheid en zelfexpressie voortzette waarvoor Lennon had gestreden. Sheffs biografie brengt zo een genuanceerd beeld van een vaak misbegrepen kunstenares en vrouw die ver buiten haar relatie met The Beatles een belangrijke eigen plaats in de kunst- en muziekgeschiedenis verdient.