Nieuw in de canon - 'Met een klank van hobo' van Herman deConinck: "Verzen om op je arm te tatoeëren" 

In dit artikel:

Herman de Coninck, een van de meest gelezen en gewaardeerde Nederlandstalige dichters, is bijna dertig jaar na zijn overlijden opnieuw in de spotlight gezet door de opname van zijn bundel 'Met een klank van hobo' in de vernieuwde canon van de Nederlandstalige literatuur. Dichteres Maud Vanhauwaert prijst De Conincks werk als poëzie die fungeert als een levenshandleiding, waarbij alledaagse gebeurtenissen en diepere existentiële thema’s samenkomen. Zijn vermogen om het gewone te verheffen tot iets groots en tijdloos, gekenmerkt door humor en ironie, maakt zijn poëzie toegankelijk en betekenisvol voor meerdere generaties.

‘Met een klank van hobo’, uitgebracht in 1980, behandelt onderwerpen zoals liefde, dood, rouw en geluk, en heeft door de sterke en pure taal vele mensen kennis laten maken met poëzie. Vanhauwaert, die zichzelf schatplichtig aan De Coninck noemt, bewondert zijn ambachtelijke precisie en de ingewikkelde structuur die schuilgaat achter ogenschijnlijk eenvoudige gedichten, die zij vergelijkt met een uurwerk waarvan het raderwerk onzichtbaar maar onmisbaar is.

De Coninck (1944-1997) was niet alleen dichter, maar ook essayist, interviewer en uitgever. Zijn invloed blijft voortleven via de Herman de Coninckprijs en publieke kunstwerken, zoals een recent gedicht op een brug in Mechelen dat alleen leesbaar is als de brug geopend is. De opname van zijn werk in de canon bevestigt zijn blijvende impact op de Nederlandstalige literatuur en nodigt uit tot het (her)ontdekken van zijn poëzie, die zowel jongere als oudere lezers blijft raken. De vernieuwde canon omvat ook andere belangrijke klassiekers en kan online worden geraadpleegd voor extra context en toekomstige suggesties.