'Niet opvallen' biedt lhbti-jongeren geen bescherming

In dit artikel:

Gastdocent gelijke behandeling Teunis Ruiten reageert op een opinie (10 december) die genderdiversiteit presenteert als een politieke of culturele keus in plaats van als biologisch en sociaal gedocumenteerde variatie. Ruiten benadrukt dat genderidentiteit en -diversiteit uitgebreid zijn beschreven in psychologie, geneeskunde, sociologie en neurowetenschappen: variaties komen wereldwijd en door de tijd heen voor, de WHO haalde genderincongruentie in 2019 van de lijst van psychische stoornissen, en neurowetenschappelijk onderzoek laat samenhangen zien tussen identiteit en hersenpatronen. Deze bevindingen noemt hij reproduceerbaar en geen ideologische constructie.

Ruiten verzet zich tegen het idee om wetenschappelijke kennis te reduceren tot een ‘interpretatiekader’, omdat dat de werkelijkheid van jongeren als een mening neerzet en de vraag of een leerling zichzelf mag zijn verandert in een maatschappelijk debat in plaats van een pedagogische verantwoordelijkheid. Hij wijst erop dat zichtbaarheid op school — bijvoorbeeld via Paarse Vrijdag, waarbij leerlingen en docenten paarse kleding of speldjes dragen om lhbti+jongeren steun te tonen — geen identitaire druk uitoefent maar juist beschermend werkt. Onderzoek toont volgens hem aan dat verbergen van identiteit leidt tot meer stress en slechtere mentale gezondheid, terwijl expliciete steun en zichtbaarheid samenhangen met betere schoolprestaties, minder pesten en meer veiligheid voor alle leerlingen.

Ruiten noemt collega-columns die benadrukken dat subtiele signalen op school veel kunnen betekenen voor zoekende jongeren, en waarschuwt dat het idee dat ‘niet opvallen’ beschermt een mythe is. Hij pleit voor meer moed van volwassenen: zichtbaarheid en erkenning zijn pedagogisch noodzakelijk, geen ideologische actie. Met het oog op Paarse Vrijdag roept hij op om zichtbaar te zijn — niet omdat het verplicht is, maar omdat het werkt en jonge mensen helpt zich veilig en welkom te voelen.