Niet de 'probleemwolf', maar 'de probleemmens' is het probleem

In dit artikel:

Een wolf die bekendstaat als Bram is mogelijk dood; komende week moet een spoedanalyse van DNA uitsluitsel geven over het karkas dat woensdag is gekwalificeerd als geschoten wolf. Als het inderdaad Bram blijkt te zijn, verwacht de auteur dat provinciale en landelijke instanties het kort zullen beslechten als een overwinning.

Centraal in de discussie staat demissionair staatssecretaris Jean Rummenie (BBB). Het afgelopen jaar zette zijn ministerie diverse beleidslijnen op om het schieten van zogenaamde “probleemwolven” te vergemakkelijken: van een Landelijke Aanpak Wolven tot het recent gepresenteerde Wolvenplan 2025, een escalatieladder en uitgebreide richtlijnen over wat een probleemwolf zou zijn. Die nieuwe definitie liep echter tegen juridische grenzen aan: de Raad van State oordeelde onlangs dat de aanpak in strijd kan zijn met Europese beschermingsregels voor de wolf. Rummenie zei het advies serieus te nemen.

De auteur plaatst scherp commentaar bij deze kwestie: niet de wolf is volgens hem het echte probleem, maar de menselijke omgang met natuur en vee. We beschermen ons vee onvoldoende en creëren zo conflicten met roofdieren. In plaats van alleen op afschot en beperkingen voor dieren te sturen, pleit hij ironisch voor een “Landelijke Aanpak Mensen” — een herdefiniëring van de ‘probleemwolf’ naar de ‘probleemmens’ — en voor maatregelen om mensen gedrag bij te brengen dat dieren beter beschermt. Alleen dan, suggereert hij, zouden dodelijke vergunningen overbodig worden.

Kortom: de zaak rond Bram illustreert een breder politiek en ethisch debat in Nederland over hoe met wolven om te gaan — juridisch, bestuurlijk én moreel — en roept op tot meer zelfreflectie en preventieve bescherming van dieren.