Nicolien van Vroonhoven vernederd: van nummer 2 naar politieke afgrond

In dit artikel:

Nicolien van Vroonhoven, jarenlang een invloedrijke bestuurder binnen de NSC (de partij rond Pieter Omtzigt), is door de eigen leden hard teruggefloten: ze zakte van plek twee naar vier op de kandidatenlijst en trok daarna haar kandidatuur in. Leden lieten daarmee duidelijk merken dat ze genoeg hebben van haar rol binnen de partij; Van Vroonhoven reageerde dat ze begrip heeft voor de afwijzing en verantwoordelijkheid voelt, maar dat komt volgens het stuk te laat.

De kritiek richt zich op haar vermeende arrogantie en op beslissingen die de partij intern verdeelden — onder meer het weigeren van samenwerking met de PVV en het veranderen van Omtzigts beweging in iets dat volgens critici leek op het politiek kartel waarvan men juist afstand wilde nemen. De auteur stelt dat die koers mede heeft bijgedragen aan chaos binnen de NSC en een sterke daling in de populariteit: van ongeveer twintig zetels in de Tweede Kamer naar vrijwel niets in de peilingen.

Het incident wordt neergezet als symptoom van een breder probleem: kartelpolitici die eerst grootspraak produceren, vervolgens intern voor wanorde zorgen en uiteindelijk met spijtreacties komen als leden of kiezers het oordeel vellen. Voorstanders van de boeking door de achterban zien de uitslag als een duidelijk signaal, maar volgens de kritische toon van het artikel is de schade aan het imago en de geloofwaardigheid van de partij al gesteld.