Nederland dreigt nu een spookkabinet te krijgen

In dit artikel:

De formatie schuift door het openingsbod van D66 en CDA richting een weinig voor de hand liggend scenario: een kabinet van CDA, VVD en D66 zonder vaste meerderheidscoalitie, dat elke keer afhankelijk is van wisselende Kamersteun. In Den Haag wordt die constructie gepresenteerd als flexibel, maar in de praktijk leidt het tot voortdurende onzekerheid en beleidsvrijheid per stemming. Deze impasse is het directe gevolg van politieke blokkades: de VVD weigert te regeren met GroenLinks‑PvdA uit vrees voor een progressief imago, terwijl D66 niet samen wil werken met JA21 om niet rechts te worden geflankeerd. Daardoor polariseert het midden en ontbreekt de bereidheid om de logische vierde partij te betrekken.

Zonder GroenLinks‑PvdA is er volgens het stuk geen houdbaar sociaal‑economisch midden: op klimaat, zorg, huisvesting en humane asielopvang is rood‑groene steun essentieel om structurele oplossingen mogelijk te maken. Een kabinet dat per dossier op zoek moet naar meerderheden zal vaak naar rechts schuiven bij migratie, naar links bij klimaat, en geen consistente lijn hebben in zorg en inkomensbeleid. Resultaat: kortetermijnbestuur, fragiele compromissen en beleidsplannen die snel weer kunnen omslaan.

De gevolgen raken dossiers die decennialange continuïteit vragen — woningbouw, personeelstekorten in de zorg, klimaatmaatregelen — die niet te managen zijn met week‑tot‑week politiek. De conclusie is helder: wie een stabiel midden wil bouwen, kan niet langdurig één van de sleutelpartijen uitsluiten. De auteur roept de VVD op die realiteit te erkennen; D66 en CDA zouden volgens het betoog al weten dat zonder GroenLinks‑PvdA richting en rust ontbreken. De komende weken draait het daarom niet om of die partij nodig is, maar waarom sommige partijen doen alsof dat niet zo is.