Na de documentaire over Sidi Larbi Cherkaoui vol dansfragmenten verlang je naar zijn voorstellingen

In dit artikel:

Een aanbeveling voor een documentaire over choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui (°1967), een bescheiden wereldster die als artistiek leider van het ballet van Genève (na jaren in Antwerpen) zijn leven en werk in woord en beeld blootlegt, met veel dansfragmenten. Cherkaoui groeide op tussen Vlaamse en Marokkaanse invloeden — een tweetalige moeder die hem steun gaf en een vader die hem vernederde — wat diepe, ongenezen wonden naliet maar ook een brede culturele blik opleverde. Na zijn Vlaamse choreografie Vlaemsch (2022) probeert hij ook zijn Arabische achtergrond te onderzoeken; hij zoekt zelfs vergeefs naar het graf van zijn vader in Tanger.

Van straatvogel en selfmade voguer tot leerling beïnvloed door Forsythe, Bausch en Brown, bouwde hij een internationaal oeuvre op: van Les ballets C de la B tot samenwerkingen met Beyoncé, Madonna en Morissette. Cherkaoui is ontvankelijk voor verre tradities (ook Japan) en voor bewegingen die op sociale media ontstaan — dans wordt steeds democratischer. Zijn werk balanceert krachtige ernst, vroegere woede en masochisme, en later tederheid en engagement tegen verharding en #MeToo-achtige thema’s. Altijd onzeker, lijdt hij aan imposter-syndroom en noemt hij Beckett als maatstaf voor volharding. De film toont indrukwekkende fragmenten die doen verlangen naar live-uitvoering; precies waarom televisietoontje van dans zo waardevol is.