Na de burgemeesters heeft Erdogan nu zijn pijlen gericht op oppositiepartij CHP
In dit artikel:
De Turkse regering zet zwaar in om de grootste oppositiepartij, de Republikeinse Volkspartij (CHP), te verzwakken en te hervormen tot een volgzame tegenhanger. Afgelopen zondagavond werd het CHP-kantoor in Istanboel door de politie gebarricadeerd, net toen de partij elders in Ankara haar 102-jarig bestaan wilde markeren. De actie valt in een bredere vervolgingsgolf van het afgelopen halfjaar waarin tientallen burgemeesters en bestuurders zijn opgepakt — onder wie de populair gekozen burgemeester van Istanboel, Ekrem İmamoğlu.
Een Turkse rechter verklaarde recent het partijcongres van de CHP-afdeling in Istanboel ongeldig wegens vermeend gesjoemel met contanten en procedurele fouten. Daardoor is de provinciale voorzitter Özgür Çelik uit zijn functie gezet en door de rechter vervangen door Gürsel Tekin. De landelijke CHP erkent Tekin niet; zijn benoeming wordt bestempeld als een “gerechtelijke staatsgreep” en leden en parlementariërs vormen een menselijk schild rond het kantoor. Tekin probeerde zich desondanks toegang te verschaffen en werd met politieescorte het gebouw binnengelaten, ondanks tegenprotesten en eerdere inzet van traangas. De gouverneur had protesten in zes stadsdelen verboden en internetmonitor NetBlocks rapporteerde beperkingen op sociale media.
Analisten interpreteren de juridische stappen als onderdeel van president Recep Tayyip Erdoğan’s strategie om kritische oppositie om te vormen tot schijntegenstanders die hun oppositierol niet serieus meer vervullen. De afzetting van Çelik wordt gezien als testcase voor partijleider Özgür Özel: op 15 september moet hij voor de rechter verschijnen op een vergelijkbare aanklacht. Als ook het landelijke congres ongeldig wordt verklaard, kan Özel worden ontzet, mogelijk gevolgd door een terugkeer van Kemal Kılıçdaroğlu — een figuur die minder confronterend tegenover Erdoğan staat.
Partijvoorzitter Özel waarschuwt dat de val van de CHP het meerpartijenstelsel zou ondermijnen; andere oppositiespelers bestaan wel, maar zijn politiek kwetsbaar of afhankelijk van Erdoğan voor onderhandelingen. Ondanks toenemende repressie zegt Özel niet van plan toe te geven, en waarschuwt dat Erdoğan zonder eerlijke concurrentie de macht wil consolideren.