Na 46 jaar Apeldoorn gaat Wilma van der Zande-de Roo met pensioen

In dit artikel:

Van der Zande‑de Roo neemt op 19 december afscheid van de Theologische Universiteit Apeldoorn (TUA) na 46 jaar dienst — een loopbaan die begon in 1979 als receptioniste/telefoniste en uitmondde in rollen als universiteitssecretaris, studieadviseur en begeleider van persoonlijke en professionele vorming. Hoewel het onderwijs en de communicatie sterk zijn gemoderniseerd sinds haar begintijd — zij richtte onder meer de studentenadministratie, een archief en een studentenvolgsysteem op — ziet zij dat het gemeenschapsgevoel op de TUA overeind is gebleven. Een student vatte dat gevoel bondig samen: „Ik weet dat je het druk hebt, maar als ik hier naar binnen stap, lijkt het alsof ik de enige student aan de TUA ben.”

Tot haar taken behoren zowel organisatorische zaken als individuele begeleiding. Ze gaf vormingslessen, waarin persoonlijke groei en beroepsvaardigheden centraal staan; dat vak werd in 2008 ingevoerd naar aanleiding van een rapport binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken dat communicatieproblemen tussen kerkenraden en predikanten toonde. Van der Zande‑de Roo ziet persoonlijkheidsvorming als essentieel: studenten komen soms onzeker binnen en verlaten de opleiding met een duidelijker beeld van hun roeping en werkwijze.

Ouderejaars lopen stages waarvoor vaak bewust een „schurende” gemeente wordt gezocht, zodat behoudende en minder behoudende tradities van elkaar kunnen leren. Tijdens stageperiodes volgen studenten supervisietrajecten om praktische dilemma’s te bespreken — van lastige pastoraatsgesprekken tot de omgang met een onverwachte gift.

Ze benadrukt het vertrouwen dat studenten in haar stellen; ook al is ze geen pastor, luistert ze veel en verwijst door waar nodig. Haar geloof speelt een leidende rol in haar advies: niet een vaste carrière uitzetten, maar in afhankelijkheid van God leven — een overtuiging die samenvalt met haar persoonlijke levensloop (ze en haar man wilden kinderen maar kregen die niet, en ziet de studenten als haar „school met kinderen”). Tot haar laatste werkdag blijft ze druk met uiteenlopende taken en roept ze de TUA op om het warme gemeenschapsdenken te bewaren.