Mysterieuze kolossale inktvis voor het eerst gespot in zijn natuurlijke habitat: 'Een traktatie!'
In dit artikel:
In maart is voor het eerst een levende kolossale inktvis in zijn natuurlijke leefomgeving gefilmd, een mijlpaal die grote verbazing wekte bij wetenschappers. Het betrof een jong exemplaar van ongeveer 30 centimeter, gefilmd met een onbemande onderzeeër in de zuidelijke Atlantische Oceaan, nabij Antarctica. Bioloog Auke-Florian Hiemstra van Naturalis en Universiteit Leiden noemt het een unieke vondst, aangezien deze mysterieuze soort nog nooit eerder levend in het wild was waargenomen. Volwassen kolossale inktvissen kunnen 12 tot 15 meter lang worden en leven vermoedelijk op dieptes van rond de kilometer, ver buiten het bereik van menselijke waarneming.
De kolossale inktvis (Mesonychoteuthis hamiltoni), ontdekt in 1925 aan de hand van gevonden armen in de magen van potvissen, blijft grotendeels onbegrepen. Wetenschappers weten weinig over zijn voortplanting en jachtgedrag. Tot nu toe berustte de kennis vooral op toevallige vangsten, zoals een exemplaar van 10 meter dat in 2007 werd opgevist door Nieuw-Zeelandse vissers en tegenwoordig in het Te Papa-museum in Wellington te zien is. Het recente beeldmateriaal bevestigt dat het om de kolossale inktvis gaat, mede door herkenbare kenmerken zoals de weerhaken aan de tentakels, die de soort onderscheiden van de reuzeninktvis, een nauwe verwant die in warmer water dichtbij de evenaar leeft.
De ontdekking gebeurde onverwacht tijdens een expeditie met het Schmidt Ocean Institute's onderzoeksschip Falkor. Diepzeetechnoloog Thomas Linley zag op de camerabeelden iets voorbijzweven en realiseerde zich direct het belang ervan. Hiemstra benadrukt hoe zeldzaam zo’n waarneming is: zoeken naar een kolossale inktvis is te vergelijken met het vinden van een speld in een berg van hooibergen, vooral omdat het oceaanoppervlak voor ruim driekwart uit water bestaat en dieptes miljoenen malen uitgestrekter zijn dan landgebieden.
De baby-inktvis werd gefilmd op een relatief ondiepe diepte van 600 meter; volwassen exemplaren leven waarschijnlijk dieper en zijn dankzij hun enorme ogen van 30 centimeter doorsnede wellicht in staat mensen vroegtijdig te detecteren en te vermijden. Deze waarneming opent nieuwe deuren voor het onderzoek naar een van de grootste en meest mysterieuze ongewervelde dieren ter wereld.