Mona Keijzer verrast iedereen bij WNL: "Wilders onterecht geen premier, ik kies voor hem"
In dit artikel:
Maandag in WNL Haagse Lobby op NPO Radio 1 verbaasde BBB-Kamerlid Mona Keijzer met een directe uitspraak: ze gaf aan dat zij liever Geert Wilders als premier zou zien dan D66-leider Rob Jetten, en stelde dat Wilders bij de vorige verkiezingen onterecht van het premierschap werd uitgesloten. Het fragment zette volgens het artikel het politieke spel in Den Haag op scherp en wekte herinneringen aan de discussie rond de coalitievorming toen partijen de PVV bewust buiten de regering hielden, ondanks sterke kiezersresulaten.
De kern van het betoog in het artikel is dat Keijzers woorden aansluiten bij een breed gevoelde frustratie onder kiezers: uitslagen zouden door Haagse partijen naast zich neergelegd worden als die partijen bepaalde winnaars “onaanvaardbaar” vonden. Volgens het stuk benadrukte Keijzer hiermee dat democratische beslissingen niet door een klein groepje partijleiders achter gesloten deuren mogen worden weggedrukt, maar door het electoraat moeten worden gerespecteerd.
Het artikel beschrijft haar uitspraak als een taboedoorbraak: niet geboren uit rancune, maar uit het “gezond verstand” van iemand die kritiek wil leveren op achterkamertjespolitiek en het gevoel van structurele uitsluiting bij miljoenen kiezers wil erkennen. De schrijver presenteert dat erkennen van Wilders’ uitsluiting niet als extreem, maar als een kwestie van democratisch fatsoen.
Daarnaast bevat het origineel een oproep tot actie: lezers worden aangespoord een petitie te tekenen tegen de vermeende invloed van Timmermans in het Torentje, met het pleidooi dat kabinetten meer willen luisteren naar de kiezer dan naar politieke elites of invloeden van buitenaf.
Kort samengevat: Keijzer deed op de radio een expliciete pro-Wilders-uitspraak en gebruikte dat om een bredere kritiek te formuleren op hoe in Den Haag met verkiezingsuitslagen en coalitievorming wordt omgegaan. Het artikel framet dit als een herkenbare respons op kiezersvervreemding en als een oproep tot meer directe opvolging van de volkswil — inclusief een concrete petitieactie.