Moet het kiesrecht van jongeren worden uitgebreid en dat van ouderen ingekort?

In dit artikel:

De auteur, financieel-economisch columnist van de Volkskrant, zet een prikkelende gedachte uiteen: als besturen draait om vooruitzien, zou het logischer zijn jongeren (12–18 jaar, ongeveer 1,2 miljoen) stemrecht te geven en 80-plussers (bijna 1 miljoen) uit te sluiten. Dat idee is bedoeld als spiegel voor de huidige politieke dynamiek: besluitvorming wordt gedomineerd door korte, onmiddellijke verlangens in plaats van langetermijnvisie.

In de tekst wordt gesteld dat de communicatierevolutie — van dikke literaire romans naar boodschappen van een half A4’tje — heeft geleid tot een electoraat dat onmiddellijke oplossingen eist. Populistische partijen spelen daarop in met simpele beloften: snel meer huizen, behoud van hypotheekrenteaftrek, hogere pensioenen, perfecte zorg, goedkope benzine en strenge immigratiestoppen. Volgens de columnist missen zo’n voorstellen vaak het perspectief op toekomstige generaties en de ruimtelijke, fiscale en demografische consequenties.

Concreet pleit het stuk voor meer nadenken over alternatieven: slimmer gebruik van bestaand woningaanbod in plaats van blinde nieuwbouw, heroverweging van de hypotheekrenteaftrek om prijsstijgingen en schuldenopbouw te bestrijden, en betere sturing van de groeiende zorgvraag. Bovendien wordt immigratie gepresenteerd als noodzakelijke remedie tegen vergrijzing en een manier om tekorten aan vakmensen en zorgverleners op te lossen. De oplopende staatsschuld in veel Europese landen, die toekomstige generaties moeten afbetalen, krijgt volgens de schrijver eveneens te weinig aandacht.

Hoewel het voorstel om 80-plussers stemrecht te onthouden vooral provocatief is, wil de columnist daarmee één punt benadrukken: politieke besluitvorming zou meer gericht moeten zijn op intergenerationele rechtvaardigheid en duurzaamheid in plaats van op de onmiddellijke aftrek van kiezersgunst.