Moeder van Vlaardings pleegmeisje: 'Niemand luisterde naar haar'
In dit artikel:
“Een kind zegt niet zomaar dingen, luister gewoon,” zegt de biologische moeder, die in interviews onder de naam Sophie spreekt, over haar zwaar mishandelde pleegdochter uit Vlaardingen. Volgens Sophie vroeg het meisje zelf herhaaldelijk om hulp — op school, op straat en in de supermarkt — maar niemand greep in. In januari concludeerden toezichthouders (IGJ en de Inspectie Justitie en Veiligheid) dat het kind feitelijk aan haar lot was overgelaten binnen het pleeggezin.
De pleegouders, John en Daisy van den B. uit Vlaardingen, worden binnenkort berecht in Rotterdam op verdenking van poging tot doodslag en zware mishandeling. Justitie stelt dat het meisje, toen ongeveer tien jaar oud, werd opgesloten, uitgehongerd en systematisch mishandeld. Ze liep ernstig hersenletsel en botbreuken op en heeft blijvende, intensieve zorg nodig; ze woont nu in een medisch gezinshuis waar 24-uurszorg wordt gegeven en kan niet zelfstandig eten, douchen, aankleden of lopen. Haar spraak is beperkt; ze communiceert soms in kinderlijke woordjes en zingt af en toe liedjes.
Sophie vertelt dat zij zelf met trauma’s en verslavingen worstelde en dat haar verzoek om hulp leidde tot extra toezicht en het stempel “onbetrouwbare moeder”. Ze zegt dat zij signalen en bewijzen vond — foto’s met drank, wiet en seksadvertenties — die ze doorgaf aan pleegzorginstanties zoals de William Schrikker Stichting (WSS) en Enver, maar dat die meldingen niet tot actie leidden. Interne e-mails van de WSS zouden later aantonen dat het meisje meldde dat ze werd geslagen en soms naakt buiten moest staan, zonder dat het gezin werd weggehaald. Eerder zouden ook andere pleegkinderen uit dat gezin zijn geplaatst na meldingen, informatie die Sophie naar eigen zeggen pas later bereikte.
In mei 2024 kwam het meisje met spoed in het ziekenhuis; de pleegvader verklaarde aanvankelijk een val van de trap, maar huiselijk geweld bleek de oorzaak. Kort daarna zijn de pleegouders aangehouden. De jongste dochter uit dat pleeggezin is inmiddels weer bij haar moeder; ook zij kampt met nachtmerries en angsten. Sophie zegt dagelijks haar best te doen om haar veiligheid terug te geven.
WSS en pleegzorgorganisatie Enver erkennen fouten en bieden excuses aan, en noemen het hartverscheurend dat beschermde zorg zo tekort is geschoten. Sophie hoopt dat haar openheid andere hulpverleners aanspoort om sneller en serieuxer te handelen wanneer kinderen en naasten alarm slaan.