Minister Keijzer blokkeert bufferzones bij abortusklinieken

In dit artikel:

Ministers debatteerden afgelopen week in het kabinet over het instellen van vaste bufferzones rondom abortusklinieken om te voorkomen dat pro-life-activisten bezoekers aanspreken. Binnenlandse Zaken-minister Frank Rijkaart en Justitie-minister Foort van Oosten wilden in een conceptbrief aan de Tweede Kamer vastleggen dat vrouwen een rustige doorgang naar klinieken moeten krijgen. Minister Caroline van Keijzer (BBB) maakte zich daartegen sterk en vroeg zich af of andere beschermingsvragen — zoals die van Joodse gemeenschappen of boeren tegen dierenactivisten — niet zwaarder wegen.

In het beraad is uiteindelijk besloten de door Rijkaart en Van Oosten voorgestelde passage uit de brief te schrappen; het kabinet heeft die discussie daarmee afgesloten. Keijzer wees erop dat de Raad van State recent heeft geoordeeld dat burgemeesters al bevoegdheden hebben om demonstraties direct bij ingangen te verbieden, en dat gemeenten per situatie moeten afwegen hoe ze demonstratierecht en toegankelijkheid in balans brengen.

Interne verdeeldheid binnen de BBB werd zichtbaar: Rijkaart is net als Keijzer lid van die partij, maar had het onderwerp niet eerder binnen de partij besproken, waarna premier Schoof eiste dat het in het kabinet behandeld moest worden — met als gevolg dat Keijzer haar standpunt kon doordrukken.

Tegelijk biedt een recent WODC-rapport deels steun aan Keijzer: het concludeert dat het inperken van demonstratierechten doorgaans onnodig en weinig doeltreffend is. Burgemeesters zouden demonstraties moeten toelaten binnen zicht- en geluidafstand van het doel (bijvoorbeeld aan de overkant van de straat); het instellen van permanente bufferzones door gemeenten is volgens het WODC niet toegestaan en vraagt om een landelijke beslissing.

Kortom: het kabinet heeft afgezien van het vastleggen van algemene bufferzones in de Kamerbrief. De praktijk blijft afhankelijk van gemeentelijke maatregelen en rechtelijke kaders: de Raad van State staat lokale verboden direct bij ingangen toe, maar verwerpt algemene, permanente uitsluitingen zonder casuïstische afweging.