Mijn vrouw: 'Heeft nog iemand iets gezegd over de Carhartt-jas?' Ik: 'Nee, er waren alleen mannen' | column Herman Sandman

In dit artikel:

Tijdens een gesprek complimenteert een coördinator de schrijver met zijn beige trui. Hij legt uit dat het geen nieuw item is maar eentje van een van zijn zoons — hij draagt vaak afgedankte kleding van de jonge mannen in huis en heeft meerdere hetzelfde gekleurde exemplaren. Daardoor hoeft hij volgens eigen zeggen de komende jaren nauwelijks iets nieuws te kopen en combineert hij stijlen variërend van skater tot nette vijftiger. Zijn vrouw let op kwaliteit, maar hij geeft toe niet te willen weten waar de kleding precies gemaakt is.

Die tweedehandspraktijk levert hem regelmatig bewondering op van vrouwelijke collega’s en wekt nieuwsgierigheid bij zijn partner. De coördinator merkt bovendien op hoe netjes de trui oogt; haar man daarentegen morst nog wel eens bij het koken. De schrijver besluit dat hij thuis liever snel zijn pyjama aantrekt dan een schort te gebruiken.

Het stuk illustreert op luchtige wijze een informele, circulaire manier van kleden en laat zien hoe generaties binnen een huishouden elkaars stijl overnemen — in dit geval met de oudere vader als verlengstuk van zijn zonen.