'Mijn buren vroegen of ik voor ze wilde stemmen, dat heb ik gedaan, maar niet op de partij die zij wilden...'

In dit artikel:

Een buurtverhaal over een kleine handeling met grote gevolgen: een inwoner beschrijft hoe zijn buren, Peter en Karin — een stel van eind vijftig dat niet werkt wegens lichamelijke klachten — hem vorige week in de tuin vroegen hun stemmen uit te brengen. Ze wilden dat hij voor de PVV zou stemmen omdat ze zelf niet naar het gemeentehuis konden. De verteller, al jaren D66-stemmer en tegenstander van de retoriek waarmee zijn buren vaak optraden (onder meer bij protesten tegen een AZC), voelde direct een moreel dilemma maar wilde confrontatie vermijden.

Hij nam de stempassen en kopieën van rijbewijzen aan, liep op de dag van de verkiezingen naar het stemlokaal, vulde de verplichte toestemming in om namens hen te mogen stemmen en ging met drie biljetten het hokje in. Zijn eigen stem bracht hij overtuigd uit op D66; de twee biljetten van zijn buren vouwde hij alleen maar uit en in en maakte geen vakjes rood. Thuis vertelde hij Karin dat hij de biljetten had ingeleverd — een onwaarheid die hem later spijt gaf.

Het verhaal belicht de druk om sociaal gewenst te handelen, de angst voor sociale repercussies in de buurt en de persoonlijke wroeging die volgt op een beslissing uit lafheid in plaats van overtuiging. De rubriek vermeldt dat dit op ware gebeurtenissen gebaseerde anekdotes zijn en dat namen fictief zijn.